Δευτέρα, Μαρτίου 21, 2011
Chris Zlatis
Χθες ολοκληρώθηκε το 13ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Ένα φεστιβάλ το οποίο περιελάμβανε πολλά ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ, έντονες στιγμές και ιδιαίτερα μηνύματα. Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που παρακολούθησα από κοντά το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ και μπορώ να πω πως με ενθουσίασε!
Η εβδομάδα που πέρασε είχε έντονο άρωμα φεστιβάλ με καθημερινές προβολές στο Ολύμπιον και στο Λιμάνι και ολοκληρώθηκε με τη τελετή λήξης και το πάρτι που ακολούθησε. Παρακολούθησα συνολικά γύρω στα 15 ντοκιμαντέρ, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν πολύ καλά και με ιδιαίτερα μηνύματα και θεματολογία. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά...
Πρώτη ημέρα φεστιβάλ:
- μια μέτρια μεταφορά στη ζωή στη Σπιναλόγκα,
- ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ για το "Δημόσιο Κατήγορο" στο Διεθνές δικαστήριο Χάγης και
- ένα άκρως ενδιαφέρον αφιέρωμα στη ζωή των "νευροτυπικών" αυτιστικων παιδιών.
Δεύτερη ημέρα φεστιβάλ:
- Ο "παράδεισος" του block20 είναι μια αφορμή για να δεις με "ανοιχτά μάτια" τον δικό σου παράδεισο και να μη γκρινιάζεις...
- 300 θεατές, 2 αφιερώματα για τον Δεκέμβρη του 2008, πολλές εικόνες και σκέψεις... "Άβατο" και "Οργισμένος Δεκέμβρης" και
- Ενδιαφέρον το "Νησί των κανιβάλων" αλλά τόση ιστορική αφήγηση μετά τις 23.00 κουράζει...
Τρίτη ημέρα φεστιβάλ:
- "Μέλλον ελπίδας" στην Ισλανδία με "υπουργείο ιδεών" για χρηματοδότηση νέων επιχειρήσεων και "εθνική συνέλευση" στην οποία συμμετέχουν 1500 πολίτες (0.5% πληθυσμού) για εξεύρεση νέων ιδεών! Μεγάλο κοινωνικό πείραμα!
- "Κλείσε τα ματια και θα δεις". Ταξιδέψαμε στην ιστορία του ραδιοφώνου στην Ελλαδα. Άκουσα ραδιοφωνική μετάδοση συνέντευξης του Ελύτη το 1979...
Τέταρτη ημέρα φεστιβάλ:
- Πρώτη ταινία τα "δάκρυα της Γάζας": Σοκ, μόνο αυτό μπορεί να περιγράψει τι ειδα. Συντρίμμια, νεκρά παιδιά, αποκλεισμός, βόμβες. Βλέπεις τα πρόσωπα νεκρών παιδιών. Σε χτυπάει κατευθείαν μέσα σου.
- Δεύτερη ταινία: Η "άλλη πλευρά" του Κυπριακού. Το "Δεν ξεχνώ" και το "Ούτε εγώ ξέχασα" διαχωριζουν τις δυο πλευρές ακόμη και σήμερα. Κοινά βιώματα, διαφορετικές προσεγγίσεις...
Πέμπτη ημέρα φεστιβάλ:
- "Πέρα από τον άνεμο": ηρωικος αγώνας, παράδειγμα δύναμης ψυχής,
- "Η δική μου παιδική χαρά": Η Κοπεγχάγη έφτιαξε πάρκο παρκουρ, πόλεις ανα το κόσμο αλλάζουν αρχιτεκτονική,
- Ο "κήπος των ήχων": Μουσικοθεραπεία με Ιταλό σκηνοθέτη,
- "Η ζωή μετα τη θανατική ποινή": ταινία με άποψη και
- Τελευταία ταινία "Μια μικρή πράξη": Μια μεγάλη ταινία με έντονα συναισθήματα.
Τελετή λήξης φεστιβάλ με πολλές επίσημες παρουσίες (Βουγιας, Τσοκλη, Ταγματαρχης κ.α.)Μετά την απονομή των βραβείων κοινού και επιτροπών ξεκίνησε η προβολή της ταινίας που κέρδισε το βραβείο της διεθνούς αμνηστιας την οποία είχα δει το προηγούμενο βράδυ σε κανονική προβολή. Η ταινία σχετιζόταν με τη θανατική ποινή. Δυο φορές σε δυο ημέρες...
Μετά το τέλος της προβολής της ταινίας ακολούθησε το καθιερωμένο πάρτι λήξης σε ένα ωραίο χώρο με καλό λευκό κρασί, μερικά "ενοχλητικά" πολύφωτα... αλλά με πολύ καλή διάθεση και πολύ κόσμο του φεστιβάλ!
Τα tweets που έκανα σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ μπορείτε να τα δείτε στο posterous: Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: tweets, φωτογραφίες, ταινίες... #tdf13. Περισσότερα ντοκιμαντέρ και ταινίες στα επόμενα φεστιβάλ!
[ photos via ]
