Τετάρτη, Φεβρουαρίου 09, 2011
Chris Zlatis
Άλλο ένα βράδυ παρακολουθούμε εξελίξεις, γεγονότα... Όχι στη τηλεόραση αλλά στο twitter. Τα κεντρικά δελτία ειδήσεων έχουν τελειώσει αλλά οι οδομαχίες και οι συγκρούσεις συνεχίζονται και πέρα από το τηλεοπτικό χρόνο των εννιά. Τα πάνελ και τα τηλεοπτικά παράθυρα διαρκούν μια ώρα αλλά τα προβλήματα είναι εδώ συνέχεια επί εικοσιτετράωρου βάσεως.
Σήμερα σειρά έχει η Κερατέα. Στα δελτία έγινε αναφορά. Σε άλλα δυο σε άλλα πέντε λεπτά... Είμαι σπίτι μου και διαβάζω το timeline μου στο twitter. Τα tweets με αναφορά στα γεγονότα της περιοχής είναι συνεχή. Είναι στιγμές που όταν διαβάζω ένα tweet απορώ αν αυτό που διαβάζω είναι υπερβολικό ή όχι. Αν κρίνω από τη τηλεοπτική κάλυψη του θέματος μάλλον θα πρέπει να υπερβάλουν όσοι αναμεταδίδουν συνεχείς μάχες μεταξύ κατοίκων - αστυνομίας.
Διαβάζω για συλλήψεις, δακρυγόνα παντού ακόμη και μέσα στα σπίτια, απαγόρευση κυκλοφορίας, μπλόκα της αστυνομίας, κλεφτοπόλεμο και πολλά χημικά... Σκέφτομαι μετά ότι όλα αυτά θα ήταν "λογικό" να τα ακούω για περιοχές οι οποίες βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, όχι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια πόλη...
Διαβάζω μαρτυρίες και πληροφορίες, κάνω RTs, σχολιάζουμε όλοι μαζί... Στη πραγματικότητα όμως τι ακριβώς κάνουμε; Είμαστε θεατές σε άλλο ένα γεγονός το οποίο αντί να το βλέπουμε να εξελίσσεται στα κεντρικά δελτία το βλέπουμε να εξελίσσεται σε ένα άλλο μέσο, το twitter.
Σε λίγες ώρες θα προκύψει μια νέα είδηση η οποία θα κεντρίσει τη προσοχή μας και θα "ξεχάσουμε" όσα είχανε σχολιάσει πιο πριν σχετικά με τα γεγονότα της Κερατέας. Άλλο ένα γεγονός. Άλλο ένα πρόβλημα που δεν λύσαμε. Άλλωστε πως να το λύσουμε; Άλλοι είναι αυτοί που τρώνε τα χημικά. Εμείς απλά αναμεταδίδουμε το τι συμβαίνει στη περιοχή. Εξωτερικοί παρατηρητές. Το ίδιο κάναμε και με τα γεγονότα στην Αίγυπτο. Πάνω από μια εβδομάδα παρακολουθούμε τις εξελίξεις, καταγράφουμε αντιδράσεις πολιτών, διαδηλωτών, κυβέρνησης. Στο τέλος της ημέρας όμως τι μένει;
Πολλοί μπορούν να πουν ότι είναι η πρώτη φορά που ένα μέσο βοηθά να μεταδίδονται τόσο άμεσα ειδήσεις σε πραγματικό χρόνο. Όλοι συμφωνούμε ότι το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίζουν καταλυτικό ρόλο στην εξασφάλιση ανεμπόδιστης επικοινωνίας και ενημέρωσης. Το είδαμε με γλαφυρό τρόπο στα πρόσφατα γεγονότα της εξέγερσης στην Αίγυπτο. Το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας.
Από την άλλη πλευρά όμως έχω ένα προβληματισμό με αν προσφέρουμε κάτι ουσιαστικό με το να αναμεταδίδουμε ειδήσεις και να ασχολούμαστε με ιδιαίτερο ζήλο με ένα γεγονός (οποιοδήποτε είναι αυτό) πρόσκαιρα επειδή είναι είτε έκτακτο γεγονός είτε αποτελεί ένα γεγονός το οποίο απασχολεί την επικαιρότητα.
Σήμερα ασχολούμαστε με τη Κερατέα επειδή γίνονται επεισόδια και η κατάσταση είναι έκρυθμη. Θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τον ίδιο ζήλο και μεθαύριο όταν θα έχει εξομαλυνθεί η κατάσταση; Όχι. Τότε θα ασχολούμαστε με κάποιο άλλο γεγονός της επικαιρότητας.
Το ίδιο ακριβώς κάναμε και με την Αίγυπτο και με τη Νομική και με καθετί που μας απασχολεί. Μερικοί μπορεί να θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι λογικό να συμβαίνει καθώς έτσι έχουμε μάθει να ζούμε. Είναι τόσες πολλές οι πληροφορίες που καταναλώνουμε καθημερινά που θα ήταν αδύνατο να δίνουμε την ίδια βαρύτητα σε όλες κάθε στιγμή της ημέρας. Κάθε φορά κρίνουμε κάθε πληροφορία με βάση διάφορα κριτήρια.
Άραγε αυτός ο καθημερινός καταιγισμός με πληροφορίες μας βοηθά ουσιαστικά να βελτιώσουμε τη κριτική μας σκέψη και να "δούμε" με σοβαρότητα ότι συμβαίνει γύρω μας ή απλά αναλωνόμαστε στην επιφανειακή καταγραφή γεγονότων τα οποία αποτελούν απλά τμήματα μια συνεχόμενης αλυσίδας γεγονότων τα οποία αποτελούν καθημερινότητα για όλο και περισσότερους από εμάς;
Ναι φαίνονται λίγο μπερδεμένα τα όσα γράφω και μάλλον είναι αλλά είναι μερικές σκέψεις τις οποίες ήθελα να καταγράψω. Καλό βράδυ.
Sent from my iPhone
