Χθες το βράδυ η "Έρευνα" του Παύλου Τσίμα είχε εκτενές αφιέρωμα στα κλωστοϋφαντουργεία στη Νάουσα και επιχείρησε να κάνει μια αναδρομή στην ιστορία της κλωστοϋφαντουργίας στην Ελλάδα. Ακόμη, αναφέρθηκε στην ιστορία του ομίλου, τα χρόνια της υπεροχής, την είσοδο στο Χρηματιστήριο, τις εξαγορές, την αλλαγή κουλτούρας από τη νέα διεύθυνση και τη παρακμή του ομίλου με ότι επέφερε αυτή τη τελευταία πενταετία. Ακόμη, στο τέλος της εκπομπής αναφέρθηκε η μεγάλη προσπάθεια ανασύνταξης που επιχειρείται τη τελευταία διετία μετά την αποχώρηση του προηγούμενου ιδιοκτήτη και το νέο επιχειρηματικό σχέδιο το οποίο όμως δεν έχει ξεκινήσει να υλοποιείται ακόμη με τη απειλή πτώχευσης να είναι ορατή όσο ποτέ...
Στο website της "Έρευνας" διαβάζουμε τη περίληψη της εκπομπής:
Ήταν μια μεγάλη, παραδοσιακή ελληνική βιομηχανία, με ιστορία 140 χρόνων πίσω της. Κι ύστερα ήρθε το μεγάλο πάρτι του χρηματιστηρίου. Η μετοχή της εκτοξεύθηκε στα άστρα. Κι όταν, μετά από λίγα χρόνια, έπεσε στην άβυσσο, αποκαλύφθηκε ότι πίσω από έναν πύργο με χαρτιά μετοχών, κρυβόταν η παραγωγική παρακμή. Τα 17 εργοστάσια της εταιρείας είναι σήμερα κλειστά. Περίπου 700 εργαζόμενοι, που έχουν απομείνει, μένουν απλήρωτοι κοντά δύο χρόνια. Κι όμως κάποιοι ελπίζουν ότι υπάρχει ακόμη ζωή κάτω από τα ερείπια κι ότι μπορεί να ξαναδούμε ανάπτυξη μέσα από την καταστροφή. Η Έρευνα αναψηλαφεί το δράμα του Ομίλου Λαναρά. Και ανακαλύπτει ότι μπορεί να είναι μια μικρογραφία του δράματος της ελληνικής οικονομίας και μια εξήγηση του πώς βρεθήκαμε από την ευφορία στην κρίση, μέσα σε δέκα, χαμένα χρόνια…Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον την εκπομπή και θεώρησα καλό και χρήσιμο να κρατήσω μερικές σημειώσεις μέσα από tweets στα κύρια στοιχεία - πληροφορίες που αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της χθεσινής εκπομπής. Σύμφωνα λοιπόν με όσα συγκράτησα από τη χθεσινή εκπομπή παραθέτω παρακάτω μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τα κλωστοϋφαντουργεία και τη πορεία τους τα τελευταία τριάντα χρόνια...
Τα κλωστήρια Λαναρά είχαν προσανατολισμό σε εξαγωγές σε ποσοστό 65% το 1973 ενώ το 1991 είχε οκτώ εργοστάσια. Η ανάπτυξη του ομίλου ήταν συνεχής και το 2000 είχε γίνει η μεγαλύτερη παραγωγική μονάδα κλωστοϋφαντουργίας στην Ευρώπη και μια από τις μεγαλύτερες στο κόσμο τη περίοδο εκείνη. Ακόμη, το 2000 ο όμιλος Λαναρά απασχολούσε 3800 εργαζομένους σε τέσσερις διαφορετικές χώρες. Όλα αυτά μέχρι το 2008 όταν ξεκινούν και τα προβλήματα για τον όμιλο μετά την αποχώρηση του κ. Λαναρά από το τιμόνι της επιχείρησης.
Ο Στενήμαχος ο οποίος διαθέτει μια πρότυπη μονάδα παραγωγής η οποία ακόμη και σήμερα διαθέτει πρότυπο εξοπλισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο παραμένει άδεια μετά από 34 χρόνια ιστορίας... Η είσοδος της εταιρείας στο Χρηματιστήριο το 2000 ήταν η αρχή του τέλους για τον όμιλο καθώς οι συνεχείς εξαγορές εταιρειών άσχετων πολλές φορές με τη νοοτροπία του ομίλου οδήγησε σε ανεπιτυχείς τις περισσότερες φορές επιχειρηματικές κινήσεις κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τη σταδιακή διακοπή λειτουργίας των περισσότερων εξ αυτών των επιχειρήσεων με το πέρασμα των χρόνων. Σήμερα, ο όμιλος Λαναρά έχει 500 εργαζομένους οι οποίοι είναι απλήρωτοι εδώ και δύο χρόνια.
Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας ο οποίος οδήγησε στη παρακμή του ομίλου ήταν η αλλαγή νοοτροπίας στον όμιλο η οποία ήρθε όταν ανέλαβε τον όμιλο ο γιος του Χρήστου Λαναρά ο οποίος δεν ενδιαφερόταν για τους εργαζομένους του παρά μόνο για το πως θα βρει τρόπους να κερδίζει χρήματα και κεφάλαια για την εταιρεία μέσα από το Χρηματιστήριο. Χαρακτηριστικά αξίζει να αναφέρουμε ότι όπως αναφέρθηκε στη χθεσινή εκπομπή ο Χρήστος Λαναράς έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τους εργαζομένους του τους οποίους μάλιστα επισκεπτόταν συχνά στα εργοστάσια του και τους γνώριζε μάλιστα με τα μικρά τους ονόματα ενώ ο γιος του δεν τους είχε επισκεφθεί ποτέ.
Ενδεικτικό της ιδιαίτερης σχέσης που είχαν αναπτύξει οι εργαζόμενοι με τη δουλειά του και τη προηγούμενη διοίκηση είναι όσα ανέφερε μια εργάτρια των κλωστηρίων στη Νάουσα η οποία μετά από 34 χρόνια εργασίας στα εργοστάσια Λαναρά ανέφερε στη κάμερα της εκπομπής ότι:
"πονάει η ψυχή μου να βλέπω το εργοστάσιο άδειο, τις μηχανές μου κλειστές... Θέλω να δουλέψω και πάλι εδώ... Εμείς ξυπνούσαμε το πρωί και θέλαμε να έρθουμε να δουλέψουμε, αγαπούσαμε τη δουλεία μας..."Το 2000 ο όμιλος Λαναρά είναι ήδη στο Χρηματιστήριο και οι μετοχές Λαναρά είναι στα ύψη. Ο Λαναράς εξαγοράζει συνεχώς νέες εταιρείες με σκοπό να αποκτήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κεφάλαια και να πουλήσει όσο το δυνατόν περισσότερες μετοχές σε πολύ υψηλές τιμές για την εποχή σε ένα κοινό επενδυτών οι οποίοι των εμπιστεύονταν τυφλά. Ο όμιλος μπαίνει σε νέες αγορές με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εταιρεία τηλεπικοινωνιών Lannet η οποία από μια ανερχόμενη δύναμη ανταγωνιστικού παρόχου στον ΟΤΕ μετά από λίγα χρόνια είχε τη τύχη των υπολοίπων εταιρειών, τη πτώχευση και τους εργαζομένους της να μένουν από τη μια μέρα στην άλλη χωρίς δουλειά.
Ο Λαναράς αναζητά το εύκολο κέρδος στο Χρηματιστήριο και καταφέρνει να αποκτήσει κεφαλαιακή αξία 1.5 τρισεκατομμυρίου το 2000. Τότε ήταν που ξεκίνησε η παρακμή για τα κλωστήρια. Η ανάγκη για καθετοποίηση της παραγωγής δεν υλοποιήθηκε ποτέ και η εταιρεία συνέχισε να παίρνει συνεχώς δάνεια για να καλύψει τα χρέη και τις αποτυχημένες κινήσεις της στις νέες αγορές στις οποίες είχε μπει μετά τις εξαγορές μικρότερων εταιρειών. Συνολικά ο Λαναράς πήρε δάνεια αξίας περίπου 100.000.000 ευρώ από το 2004 και μετά με εγγυητή το ελληνικό δημόσιο. Τα 75.000.000 ευρώ μάλιστα των δανείων αυτών δόθηκαν στον όμιλο τις χρονιές των εκλογών με εγγυητή το ελληνικό δημόσιο...
Τα τελευταία χρόνια μετά την αποχώρηση του κ . Λαναρά γίνονται προσπάθειες για ανασυγκρότηση και εξεύρεση κεφαλαίων για άνοιγμα των εργοστασίων. Ο κ. Στάθης Ψαρέας ανέφερε ένα νέο επιχειρηματικό πλάνο το οποίο έχει ως στόχο τη παραγωγή και εξαγωγή ρούχων στο εξωτερικό από τα τέσσερα εργοστάσια του ομίλου. Οι δυσκολίες είναι πολλές καθώς οι εργαζόμενοι για ένα διάστημα δούλευαν απλήρωτοι σε εργοστάσια τα οποία δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα και οι γεννήτριες είχαν συνεχείς φθορές. Το τελευταίο χρόνο υπάρχει μια διαπραγμάτευση με το ελληνικό δημόσιο για έγκριση νέας χρηματοδότησης για την υλοποίηση του νέου επιχειρηματικού σχεδίου ώστε να μη χάσουν τη δουλειά τους οι 500 εργαζόμενοι και να πληρωθούν τα χρέη του ομίλου Λαναρά.
Οι διαπραγματεύσεις αυτές κρατούν ήδη εφτά μήνες καθώς οι δύο από τις πέντε τράπεζες που θα συνέβαλαν σε αυτή τη χρηματοδότηση θέλουν επιπλέον διαβεβαιώσεις για να προχωρήσουν στην έγκριση του δανείου. Το Μάιο ανακοινώθηκε στους εργαζομένους ότι τα εργοστάσια στη Νάουσα και στη Κομοτηνή θα ξεκινήσουν να λειτουργούν και πάλι άμεσα αλλά μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο λόγω των διαπραγματεύσεων της διοίκησης με τις τράπεζες για έγκριση της νέας χρηματοδότησης. Παρ' όλα αυτά οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να πηγαίνουν κάθε ημέρα στη δουλειά τους στα εργοστάσια με την ελπίδα ότι θα ακούσουν κάτι ευχάριστό για το μέλλον τους στον όμιλο Λαναρά.