Σάββατο, Μαρτίου 27, 2010
Chris Zlatis
Έτος 2010 και στο... χωριό του κόσμου που λέγεται Ευρώπη κυριαρχεί αναταραχή καθώς μια χώρα (...ανάμεσα σε άλλες) αντιμετωπίζει το φάσμα της χρεοκοπίας... Σιγά το πρόβλημα θα μου πείτε... Οι Έλληνες έχουν μάθει στα δύσκολα... έχουν «φιλότιμο» και θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να τα καταφέρουν και να βγουν νικητές έναντι των... κερδοσκόπων , των εχθρών της πατρίδας και των «μυστικών συμφωνιών» κάτω από το τραπέζι...
Καθημερινά ακούμε και διαβάζουμε για νέα δάνεια, ομόλογα, επιτόκια, spreads κλπ... Σε λίγο θα βγει νέα βελτιωμένη έκδοση με τη Φιλίτσα και τη Νίνα για να μας εξηγήσουν τι σόι είναι αυτά τα spreads, γιατί δεν μπορούμε να πάρουμε δάνεια και γιατί επιτέλους δεν μας αφήνουν να παρακολουθήσουμε ανενόχλητοι το νέο επεισόδιο στην ελληνική Showbiz. Εδώ είναι το πρόβλημα και εδώ πρέπει να επικεντρωσουμε τη προσοχή μας... Το πρόβλημα στη χώρα μας δεν είναι οι έξω... Είμαστε εμείς...
Οι πολιτικοί μας μαγείρευαν ισολογισμούς, οι δήμοι έφτιαχναν «δημοτικές επιχειρήσεις» χωρίς λόγο ύπαρξης και αρμοδιοτήτων, οι 40αρηδες προνομιούχοι έπαιρναν πρόωρες συντάξεις 3000 ευρώ και εφάπαξ άλλων 30000 ευρώ και όλοι εμείς δεν παίρναμε ποτέ αποδείξεις, πάντα βάζαμε το "μέσο" στην εφορία, στο δήμο, στην αστυνομία και γενικά όπου μπορούσαμε γιατί είμαστε καλοί στις δημόσιες σχέσεις... Το έχουμε στη νοοτροπία μας...
Δεν είναι εύκολο να σου κόβουν μισθούς, επιδόματα, συντάξεις... Επικρατεί γκρίνια και αναταραχή. Λογικές αντιδράσεις ενός λαού που ξαφνικά εδιωξαν απο μπροστα του το πέπλο της «εικονικής πραγματικότητας» στην οποία ζούσε τόσα χρόνια και αρχίζει να συνειδητοποιεί σιγά σιγά τι έχει αφήσει να δημιουργηθεί τόσα χρόνια...
Τώρα θυμηθήκαμε ότι η Ελλάδα (οφειλει να) έχει κυβέρνηση και κρατικούς μηχανισμούς. Η χώρα μας έχει δικαιοσύνη, έχει σύστημα υγείας και παιδείας... Αραγε τι από όλα αυτά έχει; Συλλογικά δεν έχει τίποτα από αυτά... Όλα βασίζονται στο... φιλότιμο του ενός αντί να βασίζονται στην ομαδικότητα και τη συλλογική δουλειά με πλάνο, όραμα και ρεαλιστικούς στόχους... Άγνωστες λέξεις για όλους μας...
Εμεις είμαστε το εργατικό δυναμικό με πέντε πτυχία και δέκα masters που απολαμβάνει αραχτό το καφέ του στη παραλία και μετά παει vogue και villa mercedes για after καταστασεις με δανεικά από τη... γιαγια έχοντας φτάσει τα τριάντα και διαμαρτύρεται κιόλας γιατί ανεβαίνει η τιμή στα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια...
Αυτό συμβαίνει όταν ένας ολόκληρος λαός έχει μεγαλώσει με τη νοοτροπία του «είμαι μάγκας και το κέφι μου θα κάνω...» και φτάνουμε στο σημείο «τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια» να μας κλείνουν.. τα καλύτερα τα σπίτια... (τώρα την Ελλαδα... σπίτι δεν τη λες αλλά ας το παραβλεψουμε...) και να χρωστάμε κιόλας... βάζοντας υποθήκη μια ολόκληρη χώρα που θα μπορούσε να πετυχαίνε πολλά αν,αν, αν... Μη σας κουραζω άλλο... Η συνέχεια επί της οθόνης στα... δελτία των εννιά...
Καθημερινά ακούμε και διαβάζουμε για νέα δάνεια, ομόλογα, επιτόκια, spreads κλπ... Σε λίγο θα βγει νέα βελτιωμένη έκδοση με τη Φιλίτσα και τη Νίνα για να μας εξηγήσουν τι σόι είναι αυτά τα spreads, γιατί δεν μπορούμε να πάρουμε δάνεια και γιατί επιτέλους δεν μας αφήνουν να παρακολουθήσουμε ανενόχλητοι το νέο επεισόδιο στην ελληνική Showbiz. Εδώ είναι το πρόβλημα και εδώ πρέπει να επικεντρωσουμε τη προσοχή μας... Το πρόβλημα στη χώρα μας δεν είναι οι έξω... Είμαστε εμείς...
- Είμαστε εμείς που τόσα χρόνια ζούσαμε σε μια παράλληλη πραγματικότητα στην οποία όταν βλέπαμε κάτι που μας έκανε εντύπωση την επόμενη ημέρα το αγοραζαμε με «δωροδανειο»...
- Εμείς που την είχαμε δει οικονομολόγοι και golden... villagers και παίζαμε στο χρηματιστήριο τους μισθούς μας χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα δουλεύουν συνέχεια οι άλλοι για εμάς...
- Εμείς που μόλις εφτανε στο όριο μια πιστωτική κάρτα παίρναμε άλλη έτσι για να βρίσκεται στο πορτοφόλι μας. Ποτέ δεν ξέρεις που θα βρεις να ξοδεψεις...
- Εμείς που ψηφίζουμε 300 οι οποίοι έχουν αναγάγει σε επιστήμη το πως θα κλέψουν, πως θα φτιάξουν offshores και πως θα κάνουν πάρτυ στην υγεία του φορολογούμενου κορόιδου...
- Εμείς που ενώ είχαμε τρία σπίτια, ένα σκάφος και μια οικιακή βοηθό (ανασφάλιστη) δηλωναμε στην εφορία ότι ζούσαμε σε... παράγκες και ζητούσαμε και επίδομα υπερεργασίας...
- Εμείς που κάναμε Ολυμπιακούς αγώνες και καταφέραμε να υποθηκεύσουμε το μέλλον της χώρας στο βωμό του εύκολου κέρδους, της διαφθοράς, των C4I και του βολεματος από τη... πίσω πόρτα...
Εμείς λοιπόν που έχουμε κάνει όλα τα παραπάνω ή έχουμε επιτρέψει με την ανοχή μας να γίνουν όλα τα παραπάνω ξυπνησαμε μια ωραία πρωία και καταλάβαμε ότι τόσα χρόνια κοροϊδευόμασταν μεταξύ μας...
Οι πολιτικοί μας μαγείρευαν ισολογισμούς, οι δήμοι έφτιαχναν «δημοτικές επιχειρήσεις» χωρίς λόγο ύπαρξης και αρμοδιοτήτων, οι 40αρηδες προνομιούχοι έπαιρναν πρόωρες συντάξεις 3000 ευρώ και εφάπαξ άλλων 30000 ευρώ και όλοι εμείς δεν παίρναμε ποτέ αποδείξεις, πάντα βάζαμε το "μέσο" στην εφορία, στο δήμο, στην αστυνομία και γενικά όπου μπορούσαμε γιατί είμαστε καλοί στις δημόσιες σχέσεις... Το έχουμε στη νοοτροπία μας...
Τα στατιστικά δείχνουν ότι χρωστάμε πολλά, βγάζουμε λίγα, ξοδεύουμε περισσότερα... Πάντα έτσι κάναμε! Τώρα θα αλλάξουμε;
Δεν είναι εύκολο να σου κόβουν μισθούς, επιδόματα, συντάξεις... Επικρατεί γκρίνια και αναταραχή. Λογικές αντιδράσεις ενός λαού που ξαφνικά εδιωξαν απο μπροστα του το πέπλο της «εικονικής πραγματικότητας» στην οποία ζούσε τόσα χρόνια και αρχίζει να συνειδητοποιεί σιγά σιγά τι έχει αφήσει να δημιουργηθεί τόσα χρόνια...
Τώρα θυμηθήκαμε ότι η Ελλάδα (οφειλει να) έχει κυβέρνηση και κρατικούς μηχανισμούς. Η χώρα μας έχει δικαιοσύνη, έχει σύστημα υγείας και παιδείας... Αραγε τι από όλα αυτά έχει; Συλλογικά δεν έχει τίποτα από αυτά... Όλα βασίζονται στο... φιλότιμο του ενός αντί να βασίζονται στην ομαδικότητα και τη συλλογική δουλειά με πλάνο, όραμα και ρεαλιστικούς στόχους... Άγνωστες λέξεις για όλους μας...
Εμεις είμαστε το εργατικό δυναμικό με πέντε πτυχία και δέκα masters που απολαμβάνει αραχτό το καφέ του στη παραλία και μετά παει vogue και villa mercedes για after καταστασεις με δανεικά από τη... γιαγια έχοντας φτάσει τα τριάντα και διαμαρτύρεται κιόλας γιατί ανεβαίνει η τιμή στα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια...
Αυτό συμβαίνει όταν ένας ολόκληρος λαός έχει μεγαλώσει με τη νοοτροπία του «είμαι μάγκας και το κέφι μου θα κάνω...» και φτάνουμε στο σημείο «τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια» να μας κλείνουν.. τα καλύτερα τα σπίτια... (τώρα την Ελλαδα... σπίτι δεν τη λες αλλά ας το παραβλεψουμε...) και να χρωστάμε κιόλας... βάζοντας υποθήκη μια ολόκληρη χώρα που θα μπορούσε να πετυχαίνε πολλά αν,αν, αν... Μη σας κουραζω άλλο... Η συνέχεια επί της οθόνης στα... δελτία των εννιά...
