Σκέψεις | "Εκρηκτικές στιγμές"...

Ναι λοιπόν... έγινε και αυτό! Έγινα έξω φρενών... και άρχισα να ουρλιάζω... όχι να φωνάζω, να ουρλιάζω! Έχει διαφορά! Έκλεισε και ο λαιμός μου... δεν πειράζει όμως... τα χέρια ακόμη αντέχουν... Κάτι χτυπηματάκια έχουν βέβαια από τις γροθιές πάνω στο γραφείο αλλά ποιος νοιάζεται... ΙΚΕΑ είναι αντέχει :P

Εμείς τα Ταυράκια που λέτε λένε ότι είμαστε ήρεμοι και υπομονετικοί και ότι έχουμε κατανόηση προς... το συνάνθρωπο... Αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός... όλα έχουν και τα όρια τους... 'Ολοι βάζουν όρια... ε, εγώ είπα να είμαι ελαστικός και να φανώ ευγενικός... Τελικά, συμπεραίνω πως παρα-ήμουν ευγενικός και χάθηκε το μέτρο...

Τότε ξεκίνησε ο καταιγισμός... μυνήματα, κλήσεις, pms (είμαστε και στη εποχή του Facebook τρομάρα μας...)... Στην αρχή ήταν 5-10 την ημέρα... Ανεκτό! Άφηνες το κινητό σε μια γωνία και το βράδυ απλά έκανες ένα μαζικό delete... Μετά όμως περάσαμε σε άλλη φάση... της “μαζικής επίθεσης” :P

Τα πυρά ερχόντουσαν από παντού! Μια φορά στο ένα νούμερο, μια στο άλλο... πολλές φορές και παράλληλα! Ναι είναι γεγονός! Συνέβη και αυτό! Οι κλήσεις διαδέχονταν η μια την άλλη και εγώ έλεγα δεν μπορεί κάποια στιγμή θα βαρεθεί... Αμ δε! Τελικά κλείνω το κινητό... για μερικές ώρες...

Το βράδυ το ανοίγω και τι να δω... Συνεχόμενες κλήσεις για ένα τρίωρο! Ναι, ναι επί ένα τρίωρο κλήσεις ανά ένα λεπτό! Μα είναι ποτέ δυνατόν; Και όμως είναι! Το μαρτύριο συνεχίστηκε και στο Facebook αρχικά με pms και στη συνέχεια με αφιερώσεις τραγουδιών... Μήπως να κάνω καμμιά playlist τώρα που το θυμήθηκα;...

Τελικά, χθες το βράδυ φτάνω στα όρια μου, έγραψα ένα ωραιότατο status "Αει στο διάολο" όχι επreport σειδή θα το έβλεπε κανείς, απλά για να εκτονωθώ... και κάνω report σαν spam τα pms και συνεχίζω με block το εν λόγω account... Οπότε από το Facebook γλιτώσαμε θέλω να ελπίζω... Τώρα μένει να δω πως θα γλιτώσω από τις συνεχόμενες κλήσεις στο κινητό. Θα μου πείτε, άλλαξε αριθμό. Αμ δε! Είναι καινούριο το συμβόλαιο (ολόκληρο iPhone πήρα ο έρμος...)... και δεν γίνεται αλλαγή αριθμού... ούτε επιλέκτική φραγή κλήσεων...


Αυτή τη στιγμή που μιλάμε το κινητό δίπλα δέχεται συνεχόμενες κλήσεις... εγώ προσπαθώ να εκτονώσω το θυμό και τα νεύρα μου στο παρόν άρθρο και σκέφτομαι τι ωραία που θα ήταν αν είχα μετοικήσει στο Τζιμπουτί... αρκεί βέβαια να υπήρχε και κανένα ασύρματο δίκτυο της προκοπής :P

Σας χαιρετώ... και να θυμάστε:

Μη τα βάζετε με ταύρους! Είμαστε ήρεμοι και καταδεκτικοί μέχρι ενός σημείου. Όταν όμως μας φτάνετε στα όρια μας ΑΚΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΧΡΗΣΤΟ που δεν θέλετε να τον ακούσετε!!! ΕΓΙΝΑ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟΣ;