Δευτέρα σήμερα... Μόλις τελείωσε η διάλεξη - συζήτηση της Ντεμυς και του Κωνσταντινου στη Νάουσα. Η αίθουσα ήταν γεμάτη από 50 και πλέον συμφοιτητές και μη. Τελικα ήρθαν περισσότεροι από τους 31 που είχαν δηλώσει παρόν στο event που είχαμε φτιάξει στο facebook. Ενδιαφέρον γεγονός....
Στην ουσία τώρα... Την αρχή έκανε ο Κωνσταντίνος Πιλάβιος με ένα γενικό intro για το αντικείμενο της δουλειας του, την επαγγελματική του πορεία εώς σήμερα, την αγαπημένη του δουλειά που δεν είναι άλλη από την αναβίωση του μοναδικού Παραμυθά - του πατερα του - στη ψηφιακή ΕΡΤ και αλλά πολλά.
Στη συνέχεια, η παρουσίαση του εστιαστηκε στη διαδικασία παραγωγής και το γενικότερο στήσιμο της... πιο γλυκιάς ταινίας του (το ακριβώς αντίθετο αποδείχθηκε...) της Lacta love at first site... Της πρώτης interactive ταινίας της lacta η οποία μετά το relaunch της σε YouTube HD φιλοδοξεί να αποκτήσει ακόμα περισσότερα βραβεία...
Το ενδιαφέρον στην παρουσίαση λοιπόν πέρα από τα αυστηρά εντυπωσιακά στατιστικά της καμπάνιας ήταν η αναδειξη της δουλειάς πίσω από τις κάμερες, στα παρασκήνια, στο στήσιμο της παραγωγής, το σενάριο, την επιλογή των... ηθοποιών και τα γυρισματα στη Πάρο. Προτείνω για την επόμενη φορά τον Άγιο Νικόλαο πλάι στα παγωμένα νερά του και το απέραντο πράσινο με θέα το Βερμιο...
Ενδιάμεσα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε δυο από τα έξι επεισόδια της σειράς που έκανε τον @cpil γνωστό στο διαδίκτυο, τη σειρά "the series". Απολαυστικες και φιλοσοφημενες και οι δυο αν και προσωπικά η αγαπημένη μου σκηνή είναι με το ζευγαρι στη ταράτσα με θεατές τα αστέρια του Αττικού ουρανού... Είμαστε ρομαντικοι, δεν το κρύβουμε...
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα καθώς το λόγο πήρε η Ντεμυ Παπαδοπούλου σε μια ελεύθερη παρουσίαση με τέσσερα tabs ανοιχτά... Off radio σε facebook, Twitter μαζί με fan pages και groups... παράλληλα με το official webpage του Off με το chat και τη μουσική να μην σταματούν ποτέ...
Η Ντεμυ λοιπόν και η ομάδα του off radio αποτελούν τρανή απόδειξη ότι «το διαδίκτυο δεν είναι το μέλλον, είναι εδώ και είναι ήδη το παρόν...». Μεταφέρω τα λόγια του Κωνσταντίνου:
«η τηλεόραση πεθαίνει... Αν δεν έχει πεθάνει ήδη... Όλα πλέον κινούνται και
ξεκινούν από το διαδίκτυο...».
Ο Off Radio λοιπόν αποτελεί μια προσπάθεια που γεννήθηκε, μεγάλωσε και είναι πλέον σε θέση να ανοίγει τα φτερά του για να πετάξει μέσω του Διαδικτύου με βασικό - αν όχι μοναδικό- οδηγό τους ίδιους τους ακροατές του, τη μεγάλη αυτή κοινότητα των χιλιάδων fans στο facebook, στο myspace, στο chat του off...
Γιατί μόνο έτσι μπορούν να συνεννοηθούν τριάντα... τρελλοι και να πανε με μπλουζάκια του off που έφτιαξαν οι ίδιοι αυθόρμητα και να κάνουν από μόνοι τους διαφήμιση για το αγαπημένο τους ραδιόφωνο χωρίς να γνωρίζει τίποτα ο ίδιος ο σταθμός... Word of mouse λοιπόν... Κάτι σαν το word of mouth στο πιο mac του... Αλήθεια. το ποντίκι του mac σου Κωνσταντίνε ήταν το magic mouse; Εντυπωσιακο ακόμη και αν δεν συνεργαζόταν με το mac...
Κάπου εδώ η συζήτηση επεκτάθηκε γενικότερα στα social media με βασικές αναφορές στο Twitter, την ανερχόμενη δύναμη στο τομέα του personal branding, τα blogs και τις συνήθειες των χρηστών του facebook και το τροπο με τον οποίο το χρησιμοποιούν στη καθημερινότητα τους...
Η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή διάλεξη ολοκληρώθηκε με τη προβολή της νέας ταινίας του Κωνσταντίνου Πιλαβιου, «Μικρές Χαρές...». Μια ταινία μικρού μήκους που δεν είχα τη τύχη να παρακολουθήσω σε live streaming όταν είχε προβληθεί στο διαδίκτυο λογω τεχνικών προβλημάτων του δικτύου... Σήμερα λοιπόν τη παρακολούθησα και για άλλη μια φορά η σκηνοθετική ματιά ήταν ιδιαίτερη... Παει για αρκετά βραβεία και αυτή ακολουθώντας το δρόμο του «Τι είναι αυτό;» με τα εκατομμύρια views στο YouTube.
Συνοψιζοντας, μπορώ να πω ότι ήταν μεγάλη χαρά για το τμήμα μας να σας φιλοξενήσουμε και να σας ακούσουμε και με ...μεγάλες χαρές θα χαρούμε να σας ξαναδούμε στο μέλλον στο τμήμα. Αυτη τη φορα ομως με ανοιχτό το ασύρματο δίκτυο για να μπορούμε να κάνουμε σχολιασμό άμεσα στο Twitter. Το αρθρο - σεντόνι καπου εδώ λαμβάνει τέλος... άλλωστε έφτασα στη Θεσσαλονίκη και η playlist στο iPhone ολοκληρώνεται σιγά σιγά...
ΥΓ. To ::Alma Libre αισθάνεται μεγάλη χαρά καθώς μόλις διαβάσατε το τριακοσιοστό άρθρο του blog. Άντε να με αντέχετε, να τα χιλιάσουμε! Καλό βράδυ!