Στιγμές | Στο λεωφορείο...

Τετάρτη απόγευμα... Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη... Το λεωφορείο σχεδόν άδειο... λιγοστοί οι συνεπιβάτες... Απέναντι μου κάθεται ένας κύριος γύρω στα εξήντα πέντε... Έχει ιδιαίτερη φυσιογνωμία... Κάθεται σταυροποδι... Με κοιτά με ένα βλέμμα απορίας... Αναρωτιέται, προβληματίζεται...

Βλέπει απέναντι του ένα νεαρό με λευκά ακουστικά στα αυτιά να πληκτρολογει σε μια οθόνη ενός κινητού... Τον κοιτάζω, με κοιτάζει και εκείνος... Τελικά βγάζει την εφημερίδα από το καφέ χαρτοφύλακά του και ξεκινάει την ανάγνωση της ενώ εγώ συνεχίζω να γράφω αυτό το σημείωμα στο iPhone και ακούω τα αγαπημένα μου μουσικα κομμάτια από την on the go playlist του κινητού.

"Μεγάλωσα"

Στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Αλεξίου Χαρούλα

Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε – Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε...

Με ξανακοιτάζει και αμέσως μετά συνεχίζει να διαβάζει... Τι περίεργη και ταυτόχρονα όμορφη στιγμή.... Έχει ένα ιδιαίτερο στυλ, φοράει γυαλιά και έχει γκρίζα καλοχτενισμένα μαλλιά. Το μπλε σκούρο κοστούμι του και ο χαρτοφύλακας του, τον κάνουν ιδιαίτερο στα ματιά μου...

Αλλάζει φυλλο στην εφημερίδα, τη διπλώνει και συνεχίζει το διάβασμα ενώ εγώ διαβάζω τα τελευταία νέα και σχόλια στο twitterific... Τα νέα που ο συμπαθής κύριος θα διαβάσει -πιθανότατα- αύριο στην εφημερίδα σε ένα ακόμη ταξίδι του με το λεωφορείο...

Μεγάλωσα
Σύνδεση ‘’otenet’’
Γλυκά απ’ το ‘’Palette’’
Μετά στα ‘’Silhouette”
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαϊ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι’ άλλα
μια ζωή πάμε γι΄άλλα
Βάλτο στα πόδια – πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ – δε σε πάω μα σ’ αγαπώ
Παράνοια – διάνοια – επιφάνεια
Επιφάνεια – επιφάνεια – επιφάνεια
Στεριά – Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα…καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα καλά μου δάκρυα – Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε - Πάντα γι’ άλλους μιλάμε...

[πηγή εικόνας]