
Όταν πήγαινα στο νηπιαγωγείο, είχα μια φίλη, την Αρετή, στην οποία προφανώς οι γονείς της βιάστηκαν να στερήσουν τη σιγουριά των pampers με συνέπεια να μην αποφύγει το μοιραίο «ατύχημα»…Δε θυμάμαι πολλά γενικά από εκείνη την εποχή, γιατί δυστυχώς γενικότερα έχω μνήμη χρυσόψαρου, αλλά το συγκεκριμένο περιστατικό έχει χαραχθεί στη μνήμη μου, γιατί όλα τα παιδάκια γελάγαμε και δείχναμε την Αρετή, αδιαφορώντας για το ότι τη κάναμε να κλαίει.Είναι γεγονός ότι τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά, αλλά αυτό που με εκπλήσσει ακόμα και σήμερα είναι το πόσο εύκολα κάναμε πέρα τη φίλη μας-ναι, κι εγώ υπήρξα μέρος του οργισμένου όχλου-, που στο κάτω-κάτω...