Facebook | Μικρά μυστικά σε κοινή θέα...

Όταν πήγαινα στο νηπιαγωγείο, είχα μια φίλη, την Αρετή, στην οποία προφανώς οι γονείς της βιάστηκαν να στερήσουν τη σιγουριά των pampers με συνέπεια να μην αποφύγει το μοιραίο «ατύχημα»…Δε θυμάμαι πολλά γενικά από εκείνη την εποχή, γιατί δυστυχώς γενικότερα έχω μνήμη χρυσόψαρου, αλλά το συγκεκριμένο περιστατικό έχει χαραχθεί στη μνήμη μου, γιατί όλα τα παιδάκια γελάγαμε και δείχναμε την Αρετή, αδιαφορώντας για το ότι τη κάναμε να κλαίει.Είναι γεγονός ότι τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά, αλλά αυτό που με εκπλήσσει ακόμα και σήμερα είναι το πόσο εύκολα κάναμε πέρα τη φίλη μας-ναι, κι εγώ υπήρξα μέρος του οργισμένου όχλου-, που στο κάτω-κάτω...

Fires 2009 | Στο ίδιο έργο θεατές...

...

Σκέψεις - Χρόνος, υπερσύνολο ή υποσύνολο στιγμών;

Στίγμες... Όπως αυτη που μόλις πέρασε και έδωσε τη θέση της στην επόμενη... Χρόνος... Αφηρημένη και δυσνόητη έννοια... 24 ώρες... Με πολλά λεπτά και ακομη περισσότερα δευτερόλεπτα... τα οποία μπορούν να σε οδηγήσουν από το παράδεισο στη κόλαση χωρίς να προλάβεις να αντιληφθείς τι συνέβη... Ένα φως, ένας ήχος και μετά σιωπή, μια σιωπή που σε τσακίζει... Χάνεις την αίσθηση του χρόνου... Οι στιγμές μοιάζουν σαν να διαρκούν μια αιωνιότητα... Θέλεις να τις ξεχάσεις, να τις βγάλεις από το μυαλό σου... Άδικος κόπος, είναι εκεί αποθηκευμένες με τόση μαεστρεία σε κάποιο νευρώνα του εγκεφάλου του ανώτερου θηλαστικού, που έχει τη τιμή να ονομάζεται άνθρωπος... Άνθρωπος, ζωντανό ον, με λογική, νοημοσύνη, συναισθήματα, σκέψεις, αναμνήσεις και όνειρα... Για το μέλλον τόσο το δικό του όσο και των δικών του...

Pages 381234 »
Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

 
Powered by Blogger