Case Study | Η ελληνική πολιτική σκηνή στο διαδίκτυο.

Από τις πρώτες, της, κιόλας ημέρες στη διακυβέρνηση της χώρας, η νέα κυβέρνηση έκανε εμφανή τη πρόθεση της να αξιοποιήσει το διαδίκτυο. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η επιλογή της να δημιουργήσει Υπουργείο ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, αρχικά, δημιούργησε το opengov.gr στο οποίο καλούσε τους πολίτες να καταθέσουν τα βιογραφικά τους αν επιθυμούσαν -και θεωρούσαν ότι είχαν τα προσόντα- για να γίνουν οι νέοι γενικοί γραμματείς των δημοσίων υπηρεσιών. Πολλά γράφτηκαν για τις ελλείψεις και τα λάθη που έγιναν στη πρώτη αυτή προσπάθεια ανοίγματος του «δημοσίου» στους πολίτες με την ηλεκτρονική υποβολή αιτήσεων. Μερικά ζητήματα τεχνικής φύσεως και ασφαλείας (FF link) στο εν λόγω εγχείρημα γρήγορα λύθηκαν και το εγχείρημα αυτό φαίνεται να βελτιώνεται και να τυγχάνει αποδοχής από το κοινό.

Στη συνέχεια, είχαμε την απόφαση για την υιοθέτηση της ηλεκτρονικής διαβούλευσης για τις προτεινόμενες αλλαγές σε καίριους τομείς της διακυβέρνησης της χώρας. Ελπιδοφόρα απόφαση αλλά πόσοι πραγματικά από εμάς έχουμε μπει στο κόπο να διαβάσουμε και πολύ περισσότερο να κάνουμε τις προτάσεις μας σχετικά με τα σοβαρά αυτά θέματα; Εγώ προσωπικά δεν έχω μπει σε αυτή τη διαδικασία ακόμη...

Ακόμη, αρκετοί βουλευτές από τη πρώτη κιόλας ημέρα ανάληψης των νέων τους καθηκόντων προσπάθησαν να έρθουν σε επικοινωνία με τους πολίτες μέσω του διαδικτύου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο υφυπουργός παιδείας, κ. Πανάρετος ο οποίος αποφάσισε να συνεχίσει να αρθρογραφεί στο προσωπικό του ιστολόγιο ακόμη και μετά την ανάληψη των νέων του καθηκόντων. Το σημαντικό όμως στην απόφαση του αυτή είναι ότι απαντά σε οτιδήποτε σχετίζεται με το τομέα ευθύνης του στο Υπουργείο μέσω του ιστολογιου του, άμεσα, χωρίς να περιορίζεται σε αυστηρά δελτία τύπου και τυποποιημένες συνεντεύξεις στα παραδοσιακά και ηλεκτρονικά έντυπα. Η στάση του αυτή φαίνεται να τυγχάνει θερμής αποδοχής -αλλά και σχολιασμού- από τους χρήστες του Διαδικτύου.

Χαίρομαι πολύ όταν βλέπω ανθρώπους οι οποίοι έχουν αναλάβει νευραλγικούς τομείς της διακυβέρνησης της χώρας μας να επιθυμούν την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση με τους πολίτες. Άλλωστε σε αυτούς οφείλουν να «απολογούνται» και από αυτούς πρέπει να «εμπνέονται» για να κάνουν αλλαγές οι οποίες θα φέρουν ανάπτυξη και πρόοδο σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Ακόμη, τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών ανέδειξαν μια άλλη πρωτοβουλία, τη προσπάθεια άμεσης επικοινωνίας του υπουργού δημόσιας τάξης (προστασίας του πολίτη) με τους πολίτες μέσω του λογαριασμού του στο Twitter. Αν και τη διαχείριση του λογαριασμού του έχει αναλάβει μια ομάδα συνεργατών του στο υπουργείο και όχι ο ίδιος η ανταπόκριση της ομάδας του στα γεγονότα και στις ερωτήσεις των πολιτών ήταν και είναι άμεση και διαφωτιστική. Βέβαια, μένει να δούμε ποτέ θα υλοποιηθούν και σε ποιο βαθμό όλες αυτές οι πολυπόθητες υποσχέσεις. Ελπίζω να μην μείνουν στα λόγια και να γίνουν πράξη γιατί παρά τη καλή θέληση ορισμένα γεγονότα των τελευταίων ημερών δεν δικαιολόγησαν το νέο τίτλο του υπουργείου...

Μπορεί όμως οι υπουργοί να έχουν μπει ζεστά στο «παιχνίδι» του Διαδικτύου όμως το ίδιο δεν φαίνεται να συνεχίζει να κάνει και ο κύριος Γ. Παπανδρέου ο οποίος έχει πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να ανανεώσει το Twitter account του, κάτι που έκανε συχνά πριν τις εκλογές... Ελπίζω με την έναρξη λειτουργίας του ανανεωμένου primeminister.gr να δούμε αντίστοιχες κινήσεις αξιοποίησης του feedback της γνώμης των πολιτών και από το γραφείο του πρωθυπουργού...

Ακόμη, ένα ακόμη πολύ ευχάριστο γεγονός είναι η δυνατότητα που παρέχεται στους χρήστες του διαδικτύου να παρακολουθήσουν μέσω live streaming τη μετάδοση υπουργικών συμβουλίων. Βέβαια, τα τεχνικά προβλήματα στη μετάδοση είναι πολλά αλλά ελπίζουμε όλοι να διορθωθούν σύντομα για να μπορούμε να παρακολουθούμε ανεμπόδιστα τις συζητήσεις ανάμεσα στα στελέχη του υπουργικού συμβουλίου μέσω διαδικτύου.

Για άλλη μια φορά, και στη περίπτωση αυτή γίνεται εμφανές ότι η θετική πρωτοβουλία του live.pasok.gr οφείλει να συνδυαστεί και με την απαραίτητη τεχνογνωσία και οργάνωση ώστε να μην εστιαζόμαστε σε εξεύρεση τρόπων επίλυσης των προβλημάτων αυτών αλλά να συζητάμε για την ουσία των προθέσεων και προτάσεων των υπουργών.

Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε πως οι νέες πρωτοβουλίες είναι ευπρόσδεκτες και μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι η δημόσια διοίκηση εξελίσσεται και προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της νέας εποχής. Μπορεί να είμαστε σαν χώρα πίσω συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες στο τομέα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης αλλά όλες οι παραπάνω πρωτοβουλίες δείχνουν ότι υπάρχει διάθεση και βούληση για να κάνουμε βήματα προόδου...

Ελπίζω αυτά τα βήματα να γίνουν γρήγορα και να αποκτήσουμε επιτέλους μια σύγχρονη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση η οποία θα είναι σε θέση να «ακούει» τις ανάγκες των πολιτών και να «απαντά» σε αυτές άμεσα και αποτελεσματικά στο άμεσο μέλλον.

[πηγή αρχικής εικόνας]

Read more »

Σκέψεις | We're Adults?...

Το να είσαι 24 χρονών και να δουλεύεις σε ΚΑΠH;... Όχι και τόσο καλή ιδέα! Το να είσαι 24, να δουλεύεις σε ΚΑΠΗ και η μεγαλύτερη φοβία σου να είναι τα γηρατειά; Καθόλου καλή ιδέα. Το να είσαι 24, η μεγαλύτερη σου φοβία να είναι τα γηρατειά γιατί είσαι πεπεισμένος ότι θα καταντήσεις μόνος σε ένα υπόγειο με πολλές γάτες, και να σε βάζουν να δουλέψεις στο πρόγραμμα «Κοινωνική Μέριμνα» του ΚΑΠΗ, έχοντας ως κύριο στόχο να πείσεις τα μοναχικά ηλικιωμένα προστατευόμενα μέλη ότι η ζωή τους είναι μια χαρά; Ωπ! Αυτή είμαι εγώ!

Όταν ήμουν ασκούμενη κοινωνική λειτουργός μας είχαν ζητήσει να γράψουμε σε ποιο πλαίσιο επιθυμούσαμε να πραγματοποιήσουμε τη πρακτική μας άσκηση. Μπορούσαμε να δηλώσουμε ως 5 πλαίσια και από τη σχολή θα μας τοποθετούσαν σε ένα από τα δύο πρώτα, αν ήταν εύκολο. Εγώ απλά είχα γράψει με κεφαλαία γράμματα: «όχι σε ΚΑΠΗ ή γηροκομεία ή Βοήθεια στο Σπίτι».

Οι περισσότεροι ωστόσο, θα νομίζουν ότι είναι θετικό να δουλεύεις σε ένα χώρο όπου ο νεότερος άνθρωπος σε περνάει 50 χρόνια. Δεν σε αφήνει να πάθεις κρίση ηλικίας, θα πείτε. Αυτό δεν είναι εντελώς λάθος, αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν μέλη του ΚΑΠΗ που αποκαλούν 40χρονους συναδέρφους μου «πιτσιρίκια».

Ίσως στους φυσιολογικούς ανθρώπους να λειτουργεί και έτσι. Αλλά επειδή στο δικό μου μυαλό υπάρχει μια αναρχία και μια διαστροφή, λειτουργεί ακριβώς αντίθετα. Θέλω να πω, ακούγοντας όλη μέρα συζητήσεις για οστεοπόρωση, πίεση, ζάχαρο, κλπ, αρχίζεις και ανησυχείς. Αν δεν είχα φοβία για τους γιατρούς, θα έτρεχα για εξετάσεις κάθε τρεις και λίγο. Αλλά επειδή στη κλίμακα των φοβιών μου υπερέχει ο τρόμος για τους γιατρούς από τον τρόμο για να μην έχω κάποια αρρώστια, γλιτώνω τις διαδρομές στα νοσοκομεία. Και μένω με την αγωνία.

Εξωτερικά κανείς δε θα καταλάβαινε ότι έχω τέτοια θέματα.

Στη δουλειά σκάω με το τζινάκι μου, τα κόκκινα σταράκια μου, το i-pod στα
αυτιά. Μια κοπέλα της ηλικίας μου. Αλλά πόσες φορές έχω νιώσει ένα με τους
παππούδες εκεί μέσα!

Δε θα μιλήσω για την έλλειψη όρεξης που με διακρίνει και με εμποδίζει να κουνηθώ, σε αντίθεση με τα δραστήρια μέλη μας. Αυτό μπορεί να το αποδώσει κανείς στο ότι εγώ κουράζομαι γιατί εκεί είναι η εργασία μου. Θα πω μονάχα ότι μου έχει τύχει να κάνω συμβουλευτική σε περιστατικό μου, να τον ακούω να αναλύει πόσο δύσκολα τα φέρνει βόλτα οικονομικά, και στο πίσω μέρος του μυαλού μου κάνω τους εξής υπολογισμούς:

...από τα 1000 ευρώ που παίρνω, πόση σύνταξη θα δικαιούμαι? Να θυμηθώ να το ψάξω… Πόσα θα μου φεύγουν και μένα στο νοίκι? Και γω τα βράδια με γιαουρτάκι θα τη βγάζω γιατί δε παλεύεται αλλιώς. Ε δε θα χω και παιδιά να βοηθάνε. Τελικά να που χρειάζονται τα παιδιά!

Τουλάχιστον να μη τα έχω χαμένα. Λες να πάθω καμία άνοια; Μοιάζω με άτομο που μπορεί να πάθει άνοια, άσε που ήδη ξεχνάω…Το πρωί έκανα μισή ώρα να βρω το hands-free…

Αυτή η δουλειά μου έχει βγάλει όλες τις ανασφάλειες στην επιφάνεια… Και γω τις ανασφάλειες μου τις προτιμώ κλεισμένες και κλειδωμένες σε ένα σκοτεινό μέρος, να τις αφήνω να με πνίγουν μέχρι να "φλιπάρω" εντελώς και να σκοτώσω κάποιον ή κάτι τέτοιο.

Άλλες πάλι φορές νιώθω εντελώς μωρό και αυτό είναι που μου κάνει άνω κάτω το μυαλό. Οι γονείς μου με αποκαλούν ακόμα «η μικρή», σε σχέση με την αδερφή μου που είναι 27. Η μαμά μου, μου αλλάζει ακόμα τα σεντόνια γιατί δε πιστεύει ότι μπορώ και μόνη μου (μπορώ αλλά βαριέμαι), ο μπαμπάς μου, μου λέει ακόμα την ίδια ατάκα όταν φεύγει από το σπίτι, όπως στα 12 μου: "πρόσεχε μη βάλεις καμιά φωτιά!", και η αδερφή μου είμαι σίγουρη ότι πιστεύει ότι κανένα αγόρι δε μου έχει πιάσει το χέρι ακόμα.

Και ενώ μερικές φορές μπορεί να με εκνευρίζουν και να τους φωνάζω ότι είμαι 24, έχω τελειώσει το σχολείο, το Πανεπιστήμιο, έχω ζήσει 4 χρόνια μόνη μου στη Κομοτηνή

...και κατά συνέπεια ΞΕΡΩ να αλλάζω σεντόνια…βέβαια εκεί είχα βάλει 2 φορές φωτιά προσπαθώντας να μαγειρέψω…αλλά αυτό ο μπαμπάς μου δε θα το μάθει ΠΟΤΕ οπότε whatever... άλλες πάλι φορές, τις περισσότερες, πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται και να πράττει ακόμα ως μωρό.

Τη πρώτη μέρα στη δουλειά, ο προϊστάμενος μου, μου έδειξε το χώρο που θα κάθομαι. Μόλις βρέθηκα μόνη μου έκανα κάνα δυο σβούρες στη καρέκλα και η πρώτη μου σκέψη ήταν: «Ωραία! Θα παίζω γραφείο!» Και άρχισα να βάζω υπογραφές σε μία κόλλα χαρτί. Ακόμα και σήμερα, σχεδόν 2 χρόνια μετά από κείνη τη μέρα, καμιά φορά που δε με βλέπει κανείς βάζω τα γυαλιά μου (ηλίου γιατί δεν έχω άλλα) και με τη βοήθεια του κοντινότερου στυλό παίρνω πόζες αλλά Έλλη Στάη για έναν αόρατο φωτογραφικό φακό.

Κάνω και χειρότερα αλλά μάλλον έχω ήδη αγγίξει τα όρια του too much information…Πάντως εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι σε τόσα πολλά θέματα νιώθω ακόμα παιδί. Και δεν εννοώ μόνο τις δουλειές του σπιτιού ή το ότι πρέπει να κάνω πλέον φορολογική δήλωση και να πληρώνω μόνη μου το λογαριασμό του τηλεφώνου μου.

Εννοώ ότι υπάρχουν στιγμές όπως το να βρίσκεσαι αντιμέτωπη με το περιστατικό σου που δεν έχει να φάει και περιμένει να το καθοδηγήσεις πώς να βγάλει το τάδε επίδομα…ή στιγμές που στην πέφτει ένας ανώμαλος στο δρόμο και αναγκάζεσαι να τρέξεις γιατί φοβάσαι, ή που αυτός που σου άρεσε τόσο καιρό και νόμιζες ότι απλά το πήγαινε αργά γιατί ενδιαφερόταν πολύ για σένα, σου αποκαλύπτει ότι έχει και μια άλλη σχέση αλλά θέλει και σένα ταυτόχρονα, που σκέφτεσαι :

Γιατί με τρελαίνετε με όλα αυτά;;; Αυτά δε μπορώ να τα λύσω εγώ, είμαι μικρή
ακόμα! Η δική μου ζωή θα έπρεπε να είχε και άλλο ροζ, πρίγκιπες και νεράιδες,
βόλτες στο πάρκο, παιχνίδι, αθωότητα…

Είναι πολύ άγρια τα πράγματα στο κόσμο των μεγάλων, γι’αυτό θα παραμείνω πιτσιρίκι όσο με παίρνει ακόμα. Θα συνεχίσω να πηγαίνω στη δουλειά ακούγοντας δυνατά μουσική στο i-pod μου, χοροπηδώντας με τα σταράκια μου, δεχόμενη με ευχαρίστηση τους χαρακτηρισμούς των μελών όπως: «παιδάκι», «μωρό», «μικρό» κλπ.

Και ποιος ξέρει, μπορεί με τον καιρό να αρχίσει το μυαλό μου να λειτουργεί λίγο πιο ορθόδοξα και να αντλώ τα θετικά του να είσαι 20 something και να εργάζεσαι με ηλικίες 70-80-90 something. Μη παραβλέπουμε άλλωστε και τις σπιτικές μαρμελάδες που μας κερνάνε… ;) Απ’τα θετικά της δουλειάς!

Guest post by Ntina

[πηγή εικόνας]

Read more »

Οδηγός | Mobile Internet στην Ελλάδα: Τι πρέπει να γνωρίζουμε...

The Mobile Internet is Awesome.

View more documents from Conrad Lisco.

Σήμερα το blog Sotostips φιλοξενεί άρθρο μου με θέμα:

Mobile Internet στην Ελλάδα: Τι πρέπει να γνωρίζουμε

Τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη των δικτύων κινητής τηλεφωνίας σε συνδυασμό με τις συνεχώς πιο εξελιγμένες συσκευές κινητής τηλεφωνίας μας έχει δώσει τη
δυνατότητα να μπαίνουμε στο διαδίκτυο εν κινήσει μέσω των συσκευών τρίτης γενιάς (3G). Είναι όμως τόσο απλά και εύκολα τα πράγματα;

Ευχαριστώ το Σωτήρη για τη φιλοξενία του άρθρου μου κι ελπίζω να βρείτε χρήσιμες τις πληροφορίες που παραθέτω σχετικά με το mobile internet. Ακόμη, μη παραλείπετε να διαβάζετε τα νέα άρθρα του sotostips τα οποία σίγουρα θα σας φανούν χρήσιμα!

Read more »

Espana | Barcelona...en mi corazón para siempre!

Μπορεί κανείς να ερωτευτεί σε 5 μόνο μέρες; Αν με ρωτούσατε πριν μια εβδομάδα θα απαντούσα χωρίς δεύτερη σκέψη αρνητικά. Μάλιστα, θα μακάριζα μέσα μου την καλή σας τύχη να είστε ακόμα τόσο ρομαντικοί που σκέφτεστε έτσι.

Σήμερα όμως, πέρα από κάθε προσωπική λογική και εμπειρία, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι εύκολο να ερωτευτεί κανείς όχι μόνο σε 5 μέρες αλλά και σε λίγες μόνο ώρες. Γιατί αυτό μου συνέβη.

Νιώθω βαθιά, αμετάκλητα, απεγνωσμένα ερωτευμένη. Όχι με κάποιον άντρα, αλλά με τη πιο παραμυθένια πόλη. Τη Βαρκελώνη.

Δε θα απεραντολογήσω για τις ομορφιές της, την αρχιτεκτονική της, τα μαγαζιά της, τα αξιοθέατα και οτιδήποτε άλλο εκθειάζουν οι τουριστικοί οδηγοί. Θα ήταν σα να υποβίβαζα αυτό που μου χάρισε η Βαρκελώνη, πράγμα τρομερά άδικο. Γιατί η Βαρκελώνη μου έκανε ένα πολύτιμο δώρο και ακόμα και αν δε ξαναπάω ποτέ, θα της είμαι για πάντα ευγνώμων.

Τριγυρνώντας στα στενά της Γοτθικής γειτονιάς, με τα τεράστια παραδοσιακά κτίρια της να σε κάνουν να νιώθεις μια σταλιά μικρός, με τους τουρίστες και τους ντόπιους να σε περιτριγυρίζουν, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, σε παρασέρνει η αύρα της πόλης, και μεταφέρεσαι σε μια άλλη εποχή, εποχή ιπποτών και βασιλιάδων.

Συμπάσχεις με τη βεβαιότητα του δύστυχου Αλόνσο Κιχάνο, ότι είναι ιππότης και θες να κυνηγήσεις μαζί του ανεμόμυλους σαν ένας νέος Δον Κιχώτης. Νιώθεις την ένταση και την κουλτούρα που προσπάθησε να αποδώσει στα έργα του ο Πικασσό όσο έμεινε εκεί και καταλαβαίνεις επιτέλους τι εικόνες πασχίζει να αποδώσει η
ισπανική κιθάρα.

Ανηφορίζοντας στη Πλάζα Καταλούνια, σε συνεπαίρνει η αίσθηση ότι έχεις γίνει ένα με τους ντόπιους πλέον. Απολαμβάνεις τη παέγια σου και τη σαγκρία σου σα να μην έχεις καμία έννοια παρά τη μεσημεριανή σου σιέστα…Και φυσικά απολαμβάνεις ένα καλό περίπατο στη Λα Ράμπλα, σε ξεκουράζει, σε αναζωογονεί και κατηφορίζεις με νέα διάθεση στη Μπαρτσελονέτα, για να χαζέψεις τη θάλασσα και να νιώσεις το αεράκι να σου σηκώνει τα μαλλιά…



Η Βαρκελώνη δε σε αφήνει να μείνεις μελαγχολικός, όσο και αν το προσπαθείς. Χωρίς να είναι από τις πολύβοες πόλεις που θα σε ξεσηκώσουν για κραιπάλες, έχει μία ονειρική, παραμυθένια διάσταση που σου δημιουργεί την αίσθηση ότι μπορείς να έχεις μια υψηλή ποιότητα ζωής, ότι υπάρχει τέτοια ομορφιά και τέχνη και κουλτούρα και καλαισθησία που πρέπει να βιώσεις, ώστε δε σε παίρνει να έχεις κακή διάθεση. Σου δημιουργεί τη ψευδαίσθηση (;) ότι μπορείς να ζήσεις σαν σε παραμύθι…

Μπορεί να ήμουν εγώ πολύ δεκτική σε αυτήν την ιδέα. Να μου έκανα αυθυποβολή γιατί είχα ανάγκη να το πιστέψω. Όπως και να έχει, θα είμαι πάντα ευγνώμων στη Βαρκελώνη που με έκανε να ζήσω πέντε παραμυθένιες μέρες. Ως αντάλλαγμα, ένα κομμάτι της καρδιάς μου έμεινε εκεί. Para siempre.

[πηγή εικόνας]

Guest post by Ntina

Read more »

Διοίκηση Τεχνολογίας | Turn OFF your radio and listen to Cpil...

Δευτέρα σήμερα... Μόλις τελείωσε η διάλεξη - συζήτηση της Ντεμυς και του Κωνσταντινου στη Νάουσα. Η αίθουσα ήταν γεμάτη από 50 και πλέον συμφοιτητές και μη. Τελικα ήρθαν περισσότεροι από τους 31 που είχαν δηλώσει παρόν στο event που είχαμε φτιάξει στο facebook. Ενδιαφέρον γεγονός....

Στην ουσία τώρα... Την αρχή έκανε ο Κωνσταντίνος Πιλάβιος με ένα γενικό intro για το αντικείμενο της δουλειας του, την επαγγελματική του πορεία εώς σήμερα, την αγαπημένη του δουλειά που δεν είναι άλλη από την αναβίωση του μοναδικού Παραμυθά - του πατερα του - στη ψηφιακή ΕΡΤ και αλλά πολλά.


Στη συνέχεια, η παρουσίαση του εστιαστηκε στη διαδικασία παραγωγής και το γενικότερο στήσιμο της... πιο γλυκιάς ταινίας του (το ακριβώς αντίθετο αποδείχθηκε...) της Lacta love at first site... Της πρώτης interactive ταινίας της lacta η οποία μετά το relaunch της σε YouTube HD φιλοδοξεί να αποκτήσει ακόμα περισσότερα βραβεία...

Το ενδιαφέρον στην παρουσίαση λοιπόν πέρα από τα αυστηρά εντυπωσιακά στατιστικά της καμπάνιας ήταν η αναδειξη της δουλειάς πίσω από τις κάμερες, στα παρασκήνια, στο στήσιμο της παραγωγής, το σενάριο, την επιλογή των... ηθοποιών και τα γυρισματα στη Πάρο. Προτείνω για την επόμενη φορά τον Άγιο Νικόλαο πλάι στα παγωμένα νερά του και το απέραντο πράσινο με θέα το Βερμιο...

Ενδιάμεσα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε δυο από τα έξι επεισόδια της σειράς που έκανε τον @cpil γνωστό στο διαδίκτυο, τη σειρά "the series". Απολαυστικες και φιλοσοφημενες και οι δυο αν και προσωπικά η αγαπημένη μου σκηνή είναι με το ζευγαρι στη ταράτσα με θεατές τα αστέρια του Αττικού ουρανού... Είμαστε ρομαντικοι, δεν το κρύβουμε...


Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα καθώς το λόγο πήρε η Ντεμυ Παπαδοπούλου σε μια ελεύθερη παρουσίαση με τέσσερα tabs ανοιχτά... Off radio σε facebook, Twitter μαζί με fan pages και groups... παράλληλα με το official webpage του Off με το chat και τη μουσική να μην σταματούν ποτέ...

Η Ντεμυ λοιπόν και η ομάδα του off radio αποτελούν τρανή απόδειξη ότι «το διαδίκτυο δεν είναι το μέλλον, είναι εδώ και είναι ήδη το παρόν...». Μεταφέρω τα λόγια του Κωνσταντίνου:

«η τηλεόραση πεθαίνει... Αν δεν έχει πεθάνει ήδη... Όλα πλέον κινούνται και
ξεκινούν από το διαδίκτυο...».

Ο Off Radio λοιπόν αποτελεί μια προσπάθεια που γεννήθηκε, μεγάλωσε και είναι πλέον σε θέση να ανοίγει τα φτερά του για να πετάξει μέσω του Διαδικτύου με βασικό - αν όχι μοναδικό- οδηγό τους ίδιους τους ακροατές του, τη μεγάλη αυτή κοινότητα των χιλιάδων fans στο facebook, στο myspace, στο chat του off...

Γιατί μόνο έτσι μπορούν να συνεννοηθούν τριάντα... τρελλοι και να πανε με μπλουζάκια του off που έφτιαξαν οι ίδιοι αυθόρμητα και να κάνουν από μόνοι τους διαφήμιση για το αγαπημένο τους ραδιόφωνο χωρίς να γνωρίζει τίποτα ο ίδιος ο σταθμός... Word of mouse λοιπόν... Κάτι σαν το word of mouth στο πιο mac του... Αλήθεια. το ποντίκι του mac σου Κωνσταντίνε ήταν το magic mouse; Εντυπωσιακο ακόμη και αν δεν συνεργαζόταν με το mac...

Κάπου εδώ η συζήτηση επεκτάθηκε γενικότερα στα social media με βασικές αναφορές στο Twitter, την ανερχόμενη δύναμη στο τομέα του personal branding, τα blogs και τις συνήθειες των χρηστών του facebook και το τροπο με τον οποίο το χρησιμοποιούν στη καθημερινότητα τους...

Η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή διάλεξη ολοκληρώθηκε με τη προβολή της νέας ταινίας του Κωνσταντίνου Πιλαβιου, «Μικρές Χαρές...». Μια ταινία μικρού μήκους που δεν είχα τη τύχη να παρακολουθήσω σε live streaming όταν είχε προβληθεί στο διαδίκτυο λογω τεχνικών προβλημάτων του δικτύου... Σήμερα λοιπόν τη παρακολούθησα και για άλλη μια φορά η σκηνοθετική ματιά ήταν ιδιαίτερη... Παει για αρκετά βραβεία και αυτή ακολουθώντας το δρόμο του «Τι είναι αυτό;» με τα εκατομμύρια views στο YouTube.

Συνοψιζοντας, μπορώ να πω ότι ήταν μεγάλη χαρά για το τμήμα μας να σας φιλοξενήσουμε και να σας ακούσουμε και με ...μεγάλες χαρές θα χαρούμε να σας ξαναδούμε στο μέλλον στο τμήμα. Αυτη τη φορα ομως με ανοιχτό το ασύρματο δίκτυο για να μπορούμε να κάνουμε σχολιασμό άμεσα στο Twitter. Το αρθρο - σεντόνι καπου εδώ λαμβάνει τέλος... άλλωστε έφτασα στη Θεσσαλονίκη και η playlist στο iPhone ολοκληρώνεται σιγά σιγά...

ΥΓ. To ::Alma Libre αισθάνεται μεγάλη χαρά καθώς μόλις διαβάσατε το τριακοσιοστό άρθρο του blog. Άντε να με αντέχετε, να τα χιλιάσουμε! Καλό βράδυ!

Read more »

Στιγμές | Στο λεωφορείο...

Τετάρτη απόγευμα... Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη... Το λεωφορείο σχεδόν άδειο... λιγοστοί οι συνεπιβάτες... Απέναντι μου κάθεται ένας κύριος γύρω στα εξήντα πέντε... Έχει ιδιαίτερη φυσιογνωμία... Κάθεται σταυροποδι... Με κοιτά με ένα βλέμμα απορίας... Αναρωτιέται, προβληματίζεται...

Βλέπει απέναντι του ένα νεαρό με λευκά ακουστικά στα αυτιά να πληκτρολογει σε μια οθόνη ενός κινητού... Τον κοιτάζω, με κοιτάζει και εκείνος... Τελικά βγάζει την εφημερίδα από το καφέ χαρτοφύλακά του και ξεκινάει την ανάγνωση της ενώ εγώ συνεχίζω να γράφω αυτό το σημείωμα στο iPhone και ακούω τα αγαπημένα μου μουσικα κομμάτια από την on the go playlist του κινητού.

"Μεγάλωσα"

Στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Αλεξίου Χαρούλα

Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε – Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε...

Με ξανακοιτάζει και αμέσως μετά συνεχίζει να διαβάζει... Τι περίεργη και ταυτόχρονα όμορφη στιγμή.... Έχει ένα ιδιαίτερο στυλ, φοράει γυαλιά και έχει γκρίζα καλοχτενισμένα μαλλιά. Το μπλε σκούρο κοστούμι του και ο χαρτοφύλακας του, τον κάνουν ιδιαίτερο στα ματιά μου...

Αλλάζει φυλλο στην εφημερίδα, τη διπλώνει και συνεχίζει το διάβασμα ενώ εγώ διαβάζω τα τελευταία νέα και σχόλια στο twitterific... Τα νέα που ο συμπαθής κύριος θα διαβάσει -πιθανότατα- αύριο στην εφημερίδα σε ένα ακόμη ταξίδι του με το λεωφορείο...

Μεγάλωσα
Σύνδεση ‘’otenet’’
Γλυκά απ’ το ‘’Palette’’
Μετά στα ‘’Silhouette”
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαϊ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι’ άλλα
μια ζωή πάμε γι΄άλλα
Βάλτο στα πόδια – πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ – δε σε πάω μα σ’ αγαπώ
Παράνοια – διάνοια – επιφάνεια
Επιφάνεια – επιφάνεια – επιφάνεια
Στεριά – Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα…καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα καλά μου δάκρυα – Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε - Πάντα γι’ άλλους μιλάμε...

[πηγή εικόνας]

Read more »

Σκέψεις | Πρωταγωνιστές ζωής...

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου
Ημέρα αποφοίτησης για τους συμφοιτητές μου... Ημέρα ανεξαρτησίας για πολλούς, ημέρα μιας νέας αρχής για άλλους... Πολλοί έχουν ήδη φύγει... Έχουν ήδη ξεκινήσει ένα νέο κύκλο στη ζωή τους εκτός Ελλάδας με όρεξη για δουλειά και όνειρα, πολλά όνειρα... Για ένα καλύτερο αύριο τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά... Άλλωστε η εκπαιδευτική διαδικασία δεν τελειώνει στα στενά όρια ενός κύκλου σπουδών... Συνεχίζεται κυρίως εκτός αυτού... Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει...

Στο σημείο αυτό στροβιλιζουν στο μυαλό μου τα λόγια της κ. Κωνσταντινας Κούνεβα από τη συνταρακτικη συνέντευξη που παραχώρησε στους "πρωταγωνιστες" του Σταύρου θεοδωράκη. Μια συνέντευξη που με καθηλώσε... και μαζί με εμένα όλους όσους ειχαν τη τυχη -ή ατυχια - να τη παρακολούθησουν χθες το βράδυ...

Τύχη και ατυχία μαζί γιατί πολύ σπάνια, πλέον, στην ελληνική τηλεόραση βλέπεις και ακούς... την αλήθεια.

Μια αληθεια που έπρεπε να περάσουν πολλοί μήνες και χαρακτηριστική αδιαφορία από τη πολιτεία για να αναγνωριστεί σε αυτή τη γυναίκα η φρυκαλαιοτητα του μαρτυρίου που τράβηξε από το... εκείνο το "χέρι" που τη περιελουσε με βιτριολι και κατέστρεψε το πρόσωπο και το σώμα της... Όχι όμως τη ψυχή της και τα ονειρα της...

Ακουγωντας τη φωνή της ηρωίκης αυτής γυναίκας να προσπαθεί να βγει μέσα από τη τραχειοστομια... ένας κόμπος δημιουργούνταν και στο δικό μου λαιμό γιατί κάθε της φράση, κάθε της σκέψη ήταν μια γροθιά στο στομάχι... Γιατί αυτή η γυναίκα παρ όλα όσα πέρασε και συνεχίζει να περνάει στο δωμάτιο του Ευαγγελισμού δεν σταματάει να παραδίδει μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας...


Πως αλλιώς μπορώ να χαρακτηρίσω τη στάση της απέναντι στον δημιο της... τον οποίο όχι μόνο δεν κατηγορεί για ότι της προκάλεσε αλλά έχει το κουράγιο να πει ότι εκείνος είναι σε πολύ πιο δύσκολη θέση από εκείνη καθώς...

«οποίος επιτειθεται δέχεται πολλαπλάσια χτυπήματα στη συνέχεια από τον ίδιο του τον εαυτό...»...

Πόσο δίκιο έχει... Ακόμη και τώρα όταν τη ρωτούν αν σκέφτεται να φύγει από την Ελλάδα απαντά πως δεν αισθάνεται ξένη στη χώρα μας... Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα εγώ ξένος στην ίδια μου τη χώρα...

Ντραπηκα γιατί αυτή η γυναίκα αγαπά τη χώρα μας και ότι αυτή θα έπρεπε να πρεσβεύει βάση της ιστορίας της περισσότερο από εμάς... Τους Έλληνες!

Η Κωνσταντίνα κούνεβα είναι μητέρα ενός μικρού παιδιού το οποίο δεν μπορει να διακρίνει με τα ματιά γιατί βλέπει μόνο σκιές και φως... Αλλά το βλέπει και το φροντίζει με τα ματιά της ψυχής, της μητέρας...

«ακούει τα βήματα του, αντιλαμβάνεται τον ήχο των παπουτσιων του και καταλαβαίνει τη παρουσία του...»...

Δεν ζητάει πολλά! Θέλει να γινει και πάλι... Μητέρα για το παιδί της...

Όσο περνάει η ώρα και ακούς αυτή τη γυναίκα να αναλύει τη φιλοσοφία της, τις σκέψεις της περί κομμάτων, Δημοκρατίας, ελευθερίας, αξιών... Αισθάνεσαι πολύ λίγος... Όσα πτυχία και αν έχεις κορνιζαρισμενα... Γιατί εσύ ποτέ μέχρι τώρα δεν είχες σκεφτεί έτσι... Ποτέ δεν διαβασες ένα βιβλίο... Δεν ασχοληθηκες με κάτι διαφορετικό πέρα από το... Next top model και την επιδίωξη της προσωπικής προβολής όχι με τις πράξεις αλλά με τα λόγια...

Αυτό που της λείπει περισσότερο από όλα εκτός από την οικογένεια της είναι τα βιβλία της... Δεν μπορεί να τα διαβάσει πλέον... Ας αρχίσουμε να διαβάζουμε εμείς λοιπόν... για εκείνη...

Ακούει μουσική στο δωμάτιο του νοσοκομείου και αναρωτιέται αν θα μπορέσει να γυρίσει για να κάνει Γιορτές με την οικογένεια της στο σπίτι της... Και μετά να ξαναγυρίσει στον Ευαγγελισμό για τις δέκα ακόμη επεμβάσεις που πρέπει να κάνει για να αποκτήσει καλύτερη ποιότητα ζωής... Μιας ζωής που κερδίζει με το θάρρος και την επιμονή της κάθε ημέρα που περνάει με το σπαθί της...

Το κράτος, η πολιτεία θεωρεί με το να της παραχωρήσει ένα νέο σπίτι ότι έκανε το χρέος του και έδειξε το κοινωνικο του πρόσωπο... Τι λέτε; Εκανε το χρέος του; Αυτο έπρεπε να κάνει; Που ήταν όλο αυτό το διάστημα; Τωρα θα μου πείτε -και με το δίκιο σας- εδώ δεν ασχολήθηκαν τα μέσα... ενημέρωσης θα ασχοληθεί η πολιτεία; Δυναμεις αλληλοεξαρτωμενες...

Αυτοί που ασχολήθηκαν ήταν οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας... Μιας χώρας όμως που θέλει να καμαρώνει για το... Νεο μουσείο της ακροπολης... γιατί πολύ απλά δεν είναι ικανή να φτιάξει μια νέα... Ακρόπολη! Δυστυχώς, δεν έχουμε τη παιδεία για κάτι τέτοιο πλέον...

Μια παιδεία που έχει όμως μια... καθαρίστρια από τη Βουλγαρία... που ήρθε στη χώρα μας για να εργαστεί τίμια... Και να παλέψει για καλύτερες συνθήκες εργασίας τόσο για εκείνη όσο και για όλους τους συναδέλφους της... Προσπάθησε να εξασφαλίσει ένα καλύτερο κόσμο για το παιδί της... Αλλά εμείς προσπαθήσαμε να τη φυμωσουμε, να της κλείσουμε το στόμα... Γιατί έχουμε μάθει αλλιώς... Έχουμε άλλη νοοτροπία...

Ε, λοιπόν προτιμώ να υιοθετησω τη νοοτροπία μιας... ξένης για να μην
αισθάνομαι... Ξένος στην ίδια μου τη πατρίδα...

Εύχομαι καλή σταδιοδρομία σε όλους και όλες που θα πάρουν σήμερα στα χέρια τους το πτυχίο τους και τους εύχομαι να αποκτήσουν πολλά... πτυχία από τη ζωή στη μετέπειτα πορεία τους τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό... Άλλωστε όλοι στο τέλος εδώ επιστρέφουμε... στη «μικρή αλλά τόσο μεγάλη Ελλάδα»...

Read more »

Slideshare | Social Business By Design

Μερικές παρουσιάσεις αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς... Μια από αυτές είναι η παρακάτω η οποία σχετίζεται με τα social media και τα social media business μέσω του design...

Στις 92 διαφάνειες θα βρείτε ενδιαφέροντα σχήματα, εικόνες, απεικονήσεις, αναλύσεις...

• Λέξεις-κλειδιά: iPhone design, Ford Motors, BestBuy, Starbucks Idea, Danish Mother Viral, Lego Mindstorms, Twitter, Zappos, Drupal κ.α.
  
  

“Social Media is like teen sex. Everyone wants to do it, nobody knows how. When
it’s finally done, there is surprise it’s not better. ” Avinash Kaushick,
Analytics Evangelist, Google

“if a company does not begin its social media initiative with a strong
composition for all to follow; the orchestra would sound like a high school band
room during warm up and prior to the conductor tapping his baton. Pandemonium!”
~Laureen Earnest

Social Business By Design

View more documents from David Armano.

Social Business Design is the intentional creation of dynamic and socially
calibrated systems, process, and culture.

[via nsyll]

Read more »

Γλώσσα σώματος | Η κοπέλα με τα 56 αστέρια τατουάζ...

Θυμάστε μια κοπέλα που είχε κάνει 56 αστέρια τατουάζ στο πρόσωπο της και είχε γίνει πρώτο θέμα στο δελτίο ειδήσεων του STAR αλλά και άλλων "σοβαρών" ειδησεογραφικών καναλιών; Με λίγα λόγια, η κοπέλα αυτή αρχικά ισχυριζόταν ότι ζήτησε να της κάνουν 3 αστέρια (τατουάζ) στο πρόσωπο και αντί γι' αυτό της έκαναν 56! Μερικές ημέρες, όμως, αργότερα η ίδια αποδέχτηκε ότι έλεγε ψέματα υπό το φόβο της πατρικής τιμωρίας...

1. Πριν παραδεχθεί την αλήθεια...
Μερικές φορές η γλώσσα του σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου προδίδουν τι είναι αληθινό και τι όχι... Για το λόγο αυτό ο κ. Χρήστος Χριστοδούλου μας προτρέπει να προσπαθήσουμε να παρακολουθήσουμε προσεκτικά το παρακάτω βίντεο στο οποίο βλέπουμε την κοπέλα πριν παραδεχτεί την αλήθεια...

• Δείτε πρώτα το βίντεο μια φορά και μετά δείτε το ακόμα μία φορά με τον ήχο
  κλειστό, σταματώντας το σε τακτά χρονικά διαστήματα για να εστιάσετε στα
  παρακάτω χρονικά στιγμιότυπα...

Παραθέτω παρακάτω τα άρθρα του κ. Χριστοδούλου με τίτλο "Η κοπέλα με τα τατουάζ" και "Νευρογλωσσικός προγραμματισμός και τα tatoo".

Εστιάστε την προσοχή σας από το 0.28 ως το 0.40 του βίντεο, όπου μιλά η κοπέλα για το γεγονός. Θα προσέξατε ότι στα 0.30, 0.36 και στα 0.37-0.40 του βίντεο το κάτω μέρος του προσώπου εμφανίζει χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το χαμόγελο και το χαρά.

Δεν είναι δυνατόν να σου έχουν "καταστρέψει" το πρόσωπο και 'σύ να χαίρεσαιγι' αυτό! Η κοπέλα δείχνει πιο πολύ χαρούμενη παρά λυπημένη. Προσπαθεί να
προσποιηθεί τη θλίψη, αλλά δεν είναι πειστική.

2. Η απόλαυση της εξαπάτησης...

Η προσπάθεια της εξαπάτησης αποτυπώνεται με τρεις τρόπους σύμφωνα με τον Paul Ekman. Ο ένας από αυτούς είναι και η "απόλαυση της εξαπάτησης" ή αλλιώς "duping delight".

Όταν κάποιος καταφέρνει να γίνει πιστευτός είναι πολύ πιθανόν να χαρεί γι' αυτό, να το απολαύσει. Αυτή είναι μια πιθανή εξήγηση για το μικροχαμόγελο της κοπέλας.

Βέβαια, για να βγάλουμε καλύτερα συμπεράσματα, θα έπρεπε να έχουμε περισσότερο υλικό προς εξέταση και ταυτόχρονα να μπορούμε να δούμε όλο το σώμα της κοπέλας.

3. Νευρογλωσσικός προγραμματισμός...
Πέρα από τη "χαρά εξαπάτησης" (duping delight) που επισημάναμε πριν και η οποία είναι πολλές φορές ενδεικτική ατόμων που ψεύδονται, θα δούμε και κάποια στοιχεία σχετικά με το νευρογλωσσικό προγραμματισμό (neurolinguistic programming- nlp).

Σύμφωνα με το "Oxford English Dictionary", το nlp:

"είναι ένα μοντέλο διαπροσωπικής επικοινωνίας που ασχολείται κυρίως με το
συσχετισμό της συμπεριφοράς και της υποκείμενης σκέψης "

(της σκέψης που οδήγησε στη συμπεριφορά αυτή δηλαδή.)

Σύμφωνα με το nlp η κατεύθυνση των ματιών μας σχετίζεται άμεσα με αυτά που σκεφτόμαστε.

• Έτσι, όταν ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται οπτικά δεδομένα κοιτάμε κατά κανόνα πάνω (δεξιά ή αριστερά).
• Όταν πρόκειται για ηχητικά κοιτάμε στο ύψος των αυτιών και
• όταν έχουμε κιναισθητικά δεδομένα κοιτάμε κάτω (δεξιά ή αριστερά).
  

Προσέξτε πού κοιτά η κοπέλα όταν δεν κοιτά στον/στην δημοσιογράφο (όταν σπάει την οπτική επαφή δηλαδή). Παρεμπιπτόντως, το σπάσιμο της οπτικής επαφής δεν σχετίζεται με το ψεύδος. Όταν κάποιος δε μας κοιτά στα μάτια δε σημαίνει αναγκαστικά ότι ψεύδεται κιόλας.

Θα παρατηρήσατε ότι κατά κανόνα κοιτά προς τη δεξιά της πλευρά. Τα δεδομένα
της είναι είτε κατασκευασμένα είτε δεν θυμάται τι έγινε ακριβώς...

Βέβαια, πριν βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα, πρέπει να διεξάγουμε τη νευρογλωσσική συνέντευξη (κάνοντας κάποιες απλές ερωτήσεις) για να εξακριβώσουμε τη "συμπεριφορά βάσης" του υποκειμένου.

Γενικότερα, ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός μας βοηθά να αναπτύξουμε έναν καλύτερο δίαυλο επικοινωνίας με τους άλλους (με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπως να πείσουμε κάποιον). Μέσα από την τεχνική αυτή ξέρουμε ποιες λέξεις θα χρησιμοποιήσουμε για κάθε άτομο ανάλογα με τον τύπο του (οπτικός, ακουστικός, κιναισθητικός τύπος), ώστε να έρθουμε πιο κοντά του.

Σχέσεις | Love will come through...

Αγόρι γνωρίζει κορίτσι. Υπάρχει έλξη. Της ζητάει να βγουν για ένα καφέ. Το κορίτσι δέχεται. Βγαίνουν και όλα πάνε καλά. Μετά από 2-3 ραντεβού ξεκινάνε τη σχέση τους.

Το αγόρι στέλνει πολλά μηνύματα στο κορίτσι: «κουκλίτσα μου, ομορφιά μου, μωράκι μου» κλπ. Το κορίτσι ανταποκρίνεται, και ενώ μπορεί να είναι για καφέ ή σινεμά με τις φίλες της, του στέλνει μηνύματα και του κάνει αναπάντητες. Το κινητό έχει γίνει προέκταση του χεριού της αλλά διακρίνει τη κατανόηση στα βλέμματα των φιλενάδων της. Είναι τόσο ερωτευμένη…

Και το αγόρι δε πάει πίσω. Οδηγεί κοντά μια ώρα για να της δώσει ένα φιλάκι και να φύγει. Είναι σίγουρος ότι βρήκε τη πιο ξεχωριστή κοπέλα στο κόσμο, και δε χάνει ευκαιρία να της το λέει. Ατάκες όπως: «είσαι μοναδική, δε συγκρίνεσαι με καμία, μόνο με σένα σκέφτομαι έτσι» κλπ φοριούνται πολύ. Για την ακρίβεια, όσο πιο κλισέ, τόσο πιο καλά.

Και βγαίνουν, και διασκεδάζουν, και πάνε διακοπές και ανταλλάζουν αφιερώσεις στο facebook. Όλοι έχουν να το λένε, τι ταιριαστό ζευγάρι. Και οι ίδιοι έχουν ένα κρυφό αίσθημα ανωτερότητας προς τους αδέσμευτους…γιατί ψάχνουν ακόμα οι καημένοι αυτό που οι ίδιοι απολαμβάνουν: τον τέλειο έρωτα.

Και περνάνε οι μήνες. Και μπορεί και κάνα-δυο χρόνια. Και ξεθολώνει το μάτι. Τα πολλά μηνύματα γίνονται λίγα και σταματούν να στάζουν μέλι. Αντί για: «θα έρθω να σε πάρω στις 10 αγαπούλα μου, τα λέμε τότε κουκλίτσα μου» έχουμε: «στις 10 θα έρθω να είσαι έτοιμη» ή ακόμα χειρότερα: «θα σε δω στις 10.30 στο σινεμά». Οι έξοδοι για το ζευγάρι λιγοστεύουν και όλο και περισσότερες φορές αναζητούν παρέα τρίτων γιατί βασικά έχουν αρχίσει να βαριούνται ο ένας τον άλλον.

Κάπου εκεί γίνεται ένας καυγάς. Για ασήμαντο κατά κανόνα λόγο. Ξεστομίζονται βαριές κουβέντες. Και να σου ο πρώτος χωρισμός που δεν είναι ποτέ ο οριστικός. Είναι απλά ζήτημα χρόνου να έρθει ο τελειωτικός.

Το κορίτσι βγαίνει με τη κολλητή της να της κλαφτεί αλλά μετά λύπης διαπιστώνει ότι εκείνη είναι φουλ ερωτευμένη και έτσι η προσοχή της είναι εστιασμένη στο κινητό της. Την κοιτάει με κατανόηση. Ξέρει ότι αυτή η φάση που διανύει η φίλη της είναι παροδική. Καταβάθος τη λυπάται, όπως τη λυπάται και η δεσμευμένη φίλη της που τώρα πια είναι μόνη.

Το αγόρι βρίσκει μια άλλη κοπελίτσα και πέφτει με τα μούτρα. Ενθουσιάζεται για πράγματα που του έλειψαν όπως πχ ότι αυτή γουστάρει τα μπουζούκια σε αντίθεση με την πρώην του, και χωρίς να διστάσει πολύ της ανακοινώνει: «είσαι τόοοσο ξεχωριστή…». Και δε το λέει για να τη κοροϊδέψει. Εκείνη την ώρα το πιστεύει. Έχει πείσει τον εαυτό του ότι έτσι έχουν τα πράγματα.

Απαισιόδοξη θα με πείτε και γενικά δε θα έχετε άδικο, απλά το έχω δει να συμβαίνει τόσες πολλές φορές…Και το έχω βιώσει δυστυχώς.

Μάλλον φταίει το ότι όλοι μας σχεδόν έχουμε τόσο έντονη την λαχτάρα να νιώσουμε τον μεγάλο έρωτα που στην αρχή κάθε σχέσης μας, αποφασίζουμε εντελώς παράλογα και αυθαίρετα να τοποθετήσουμε τον άλλον σε ένα βάθρο, και να ζούμε ευτυχισμένοι στη φαντασίωση ότι είμαστε το ένα στο εκατομμύριο που βρήκε την αδερφή ψυχή του. Και ποιος μπορεί να κατεβάσει έναν ερωτευμένο από το ροζ συννεφάκι του?

Όταν όμως επέλθει η φθορά της καθημερινότητας, και γίνει η «αποκαθήλωση» από το βάθρο, τρελαινόμαστε. Τα βάζουμε με τον άλλον-αδίκως, γιατί δεν είναι τέλειος και δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας. Αν είστε και βλακωδώς ρομαντικοί όπως εγώ, περνάτε μήνες σκεπτόμενοι ότι δε μπορεί να είναι αυτό το τέλος, γιατί μια τόσο ξεχωριστή αγάπη δε μπορεί να τελειώσει έτσι. Και δε το λέτε μόνο εσείς. Τόσα και τόσα αποφθέγματα, τραγούδια, ταινίες, σας ατσαλώνουν απέναντι στη πεποίθηση ότι η μοίρα θα δικαιώσει την αγάπη σας…Μέχρι που μαθαίνετε ότι ο άλλος κοντεύει να αλλάξει στέφανα με τη νέα του «ξεχωριστή» αγάπη και ξαφνικά όλα είναι περισσότερο ξεκάθαρα απ’όσο ίσως αντέχετε.

Δε ζήσατε το μεγάλο έρωτα. Μπορεί να θέλατε να τον ζούσατε. Να νομίζατε ότι τον ζούσατε. Να είχατε πείσει τους εαυτούς σας ότι τον ζούσατε. Αλλά δε τον ζήσατε. Τα λόγια ατελείωτης αγάπης και οι υποσχέσεις αιώνιας αφοσίωσης τελικά δε λένε τίποτα. Κανείς δε σας ζήλευε, απλά όλοι ήταν συγκαταβατικοί γιατί είχαν περάσει ήδη από τη φάση που περνούσατε εσείς.

Βάση όλων των παραπάνω, ένας λογικός άνθρωπος θα έλεγε ότι πρέπει να μάθουμε να τοποθετούμε τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Να μη παρασυρόμαστε. Να εκτιμάμε αυτό που έχουμε γι’αυτό που είναι και να κατέβουμε από το ροζ συννεφάκι μας.

Ναι αλλά…έτσι πως θα νιώθουμε αυτό το συναίσθημα όπου σφίγγεται το στομάχι μας γιατί θα δούμε τον αγαπημένο μας, ή την αγωνία να ξενυχτήσουμε για να του
μιλήσουμε στο τηλέφωνο γιατί δουλεύει αργά? Την ορμητική χαρά όταν μας κάνει ένα κομπλιμέντο και την ανατριχίλα όταν μας χαϊδεύει τα μαλλιά? Το δυνατό χτυποκάρδι όταν μας πει ότι είμαστε ξεχωριστοί γι’αυτόν?

Ίσως τελικά να αξίζει τον κόπο. Ίσως να πρέπει να πονάμε και να απογοητευόμαστε για να εκτιμήσουμε στο έπακρο την ευτυχία που θα έρθει. Κάπου είχα διαβάσει κάποτε ένα ρητό που νομίζω πήγαινε κάπως έτσι: «όσο μεγαλύτερο το κενό που αφήνει μέσα σου ο πόνος, τόσο μεγαλύτερη η ευτυχία που θα έρθει να το καλύψει». Πάντα το έχω στο μυαλό μου και πάντα, σε ένα επίπεδο, όταν πληγώνομαι από κάτι, το επαναφέρω στη μνήμη μου και αντλώ δύναμη, γιατί σκέφτομαι: «ακόμα λίγη μελλοντική ευτυχία…»

Ξέρω, ξέρω…αυτά τα κλισέ αποφθέγματα είναι τουλάχιστον κιτς… Εμείς οι κυνικοί απαισιόδοξοι τα σιχαινόμαστε. Μάλλον γιατί καταβάθος μας εκνευρίζει το ότι νομίζουν όλοι οι απλοί άνθρωποι ότι είναι κι αυτοί ένας στο εκατομμύριο, όπως εμείς. Γιατί δε ξέρω αν σας το είπα, αλλά είμαι 100% σίγουρη ότι μια μέρα θα ανοίξω τα μάτια μου και το παραμύθι θα είναι πραγματικότητα. Wait and see… ;)

Guest post by Ntina

Πηγές: Εικόνα 1, Εικόνα 2

Read more »

Εκλογές 2009 | Χαραυγή νέας ελπίδας...

Καθώς αφήνουμε πίσω μας τη 4η Οκτωβρίου και υποδεχόμαστε μια νέα ημέρα με μια νέα κυβέρνηση στη χώρα μας ας κάνουμε ένα μικρό απολογισμό της εκλογικής βραδιάς και όχι μόνο...

Στο παρακάτω πλαίσιο του Friendfeed συμπεριλαμβάνονται μερικά από τα πιο σημαντικά links/tweets/άρθρα/απόψεις/ειδήσεις τα οποία συγκέντρωσα τόσο σήμερα όσο και τις προηγούμενες ημέρες και σχετίζονται με την εκλογική διαδικασία.

Χαρακτηριστικά περιλαμβάνονται οι ενότητες:

• Απόψεις,
• Τεχνολογία,
• Διεθνή,
• Bloggers,
• Τηλεοπτική μετάδοση,
• Οικολόγοι Πράσινοι,
• Χιούμορ,
• Ευτράπελα,
• Αποτελέσματα - Μετάδοση αποτελεσμάτων,
• Ζάππειο - Απολογισμός κ. Καραμανλή

Εκλογές 2009... Νέα κυβέρνηση, μια νέα αρχή... Πορεια στη χαραυγη μικρης ελπιδας.

Read more »

Έρευνα | "Web in flight" ... Internet over the air...

Με αφορμή το χθεσινό άρθρο για την Olympic Air, σήμερα παρουσιάζουμε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη πολιτική γνωστών αεροπορικών εταιριών σχετικά με τη παροχή υπηρεσιών ασύρματης δικτύωσης εν πτήση...

Οι εταιρείες JetBlue και Southwest Airlines παρέχουν ήδη υπηρεσίες πρόσβασης στο διαδίκτυο κατά τη διάρκεια των πτήσεων τους χρησιμοποιώντας ασύρματη δικτύωση Wifi ενώ αξίζει να τονίσουμε ότι η δεύτερη να προσπαθεί να εδραιώσει προσωπικούς δορυφόρους για την κάλυψη δορυφορικού Internet σε ταξίδια μεγάλης διάρκειας και άνω των 35,000 ποδών.

Από το κυνήγι των τεχνολογικών εξελίξεων δεν θα μπορούσε να απουσιάσει βέβαια και η DeltaAir, μία από τις πιο δυναμικές εταιρίες στον χώρο της πολιτικής αεροπορίας, η οποία έχει εγκαταστήσει στο 70% των πτήσεων εσωτερικού σύστημα WiFi. Τονίζεται η δυνατότητα αυτή παρέχεται γιατί οι πτήσεις εσωτερικού κυμαίνονται σε ύψη μεταξύ 5.000 και 14.000 ποδών, οπότε είναι εφικτή η σύνδεση στο διαδίκτυο.

Ακόμη, η American Airlines σε συνεργασία με την gogoinflight έχει εγκαταστήσει σε 100 αεροσκάφη τύπου MD-80 ασύρματη δικτύωση, και σύμφωνα με τις εξαγγελίες των ιθυνόντων της εταιρίας, μέχρι το τέλος του χρόνου θα προσθέσει σε άλλα 50 αεροσκάφη της την υπηρεσία αυτή.

Η εταιρία βέβαια που παρέχει τις υπηρεσίες συνδεσιμότητας στην Αμερική είναι η Virgin America και στην Ευρώπη ήδη επιτελεία της εταιρίας έχουν συναντήσεις με αεροπορικούς κολοσσούς για την επίτευξη αντίστοιχης συμφωνίας.

Η τεχνολογία η οποία όμως αναμένεται να θέσει υποψηφιότητα για την επικράτηση της στο άμεσο μέλλον είναι η υλοποίηση της εταιρείας Row 44, μια δορυφορική υπηρεσία η οποία ξεκίνησε να χρησιμοποιείται το 2004, και στηρίζεται σε επίγεια και δορυφορική συνδεσιμότητα. Αναφορικά, το σύστημα Row 44 χρησιμοποιείται στις παρακάτω αεροπορικές εταιρίες σε πιλοτικό επίπεδο:

• Alaska Airlines
• Southwest Airlines
• DeltaAir

Οι παραπάνω εταιρίες στην πρώτη φάση του πιλοτικού σταδίου, ανέφεραν ότι τα αποτελέσματα ήταν πολύ ικανοποιητικά καθώς το 96% των επιβατών των πτήσεων δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένο από τη ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών ασύρματης πρόσβασης στο διαδίκτυο. Η Alaska Airlines παρουσίασε επίσημα την έκθεση αναφοράς εδώ.

Όπως μπορούμε έυκολα να αντιληφθούμε μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, αυτή του "Web in Flight"! Σαφώς και θα υπάρξουν δυσκολίες, αλλά όλα γίνονται για να εξυπηρετήσουν τις όλο και αυξανόμενες απαιτήσεις του επιβατικού κοινού παγκοσμίως...

ΥΓ. Ευχαριστώ το Χρήστο Πολυτίδη, για τις πολύ χρήσιμες πληροφορίες που συγκέντρωσε και μου διέθεσε για αυτό το άρθρο. Dreams Radio και στις πτήσεις λοιπόν...

Read more »

Olympic Air | Ανοίγει φτερά... "η Ελλάδα ψηλά"...

Η Olympic Air ξεκίνησε σήμερα και επίσημα τη λειτουργία της με την απογείωση της πτήσης 902 από το «Ελευθέριος Βενιζέλος» με προορισμό τη Θεσσαλονίκη στις 7.45 το πρωί. [enet.gr]

Το γεγονός όμως που δημιούργησε αίσθηση στη σημερινή επίσημη πρώτη της νέας εταιρείας είναι η ανακοίνωση από το πρόεδρο της MIG Ανδρέα Βγενόπουλο ότι η MIG έχει στην κατοχή της κατοχυρωμένο διεθνώς σήμα με τον τίτλο «Μακεδονικές Αερογραμμές», που σύντομα θα λειτουργήσουν ως θυγατρική της Olympic Air. [TVXS.gr]

Ο πρόεδρος της MIG τόνισε ότι θα δημιουργηθεί θυγατρική εταιρία της Olympic Air με έδρα τη Θεσσαλονίκη και με την ονομασία «Μακεδονικές Αερογραμμές», προκειμένου να καλυφθούν οι επιχειρηματικές και τουριστικές ανάγκες της περιοχής. Η νέα εταιρία θα πετάξει σε λίγους μήνες με αρχικούς προορισμούς -πιθανότατα- τη Γερμανία και Ολλανδία.

Ο κ. Βγενόπουλος ανακοίνωσε σήμερα ότι έχει κατοχυρώσει τον τίτλο «Μακεδονικές Αερογραμμές» κάτι που δημιούργησε αίσθηση, καθώς -όπως είναι γνωστό- με τον τίτλο «MAT-Macedonian Airlines» λειτουργεί η κρατική αεροπορική εταιρία της ΠΓΔΜ. [TaNea.gr]

Χαρακτηριστικά ανέφερε:

«Έχουμε πάρει τον κωδικούς και κενείς δεν μπορεί να πετάξει με αυτό το όνομα».

Παράλληλα, αξίζει να σημειώσουμε πως το αεροσκάφος που είχε μεταφέρει τον υπουργό Εξωτερικών των Σκοπίων Αντόνιο Μιλόσοσκι στη Κέρκυρα πριν λίγο καιρό είχε τα διακριτικά "Μακεδονικές Αερογραμμές"... [enet.gr]

Οφείλουμε να επισημάνουμε πάντως πως οι "Μακεδονικές Αερογραμμές" είναι μια εταιρεία η οποία λειτουργούσε μέχρι το 2003 καθώς ήταν θυγατρική εταιρία της -παλιάς- Ολυμπιακής Αεροπορίας. Όπως διαβάζουμε στο Airliners.gr οι "Μακεδονικές Αερογραμμές" ιδρύθηκαν το 1992 αλλά οι πρώτες πτήσεις της εταιρίας έγιναν το 1998. Από την 12 Δεκεμβρίου του 2003 οι Μακεδονικές Αερογραμμές μετονομάστηκαν σε Ολυμπιακές Αερογραμμές...

• Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες λεπτομέρειες για την εν λόγω εταιρεία στο σχετικό άρθρο του taxalia.gr

Η MIG με την ανακοίνωση της ίδρυσης των "Μακεδονικών Αερογραμμών" ουσιαστικά συμπληρώνει τη πρόσφατη ανακοίνωση της σχετικά με το περιορισμό των δρομολογίων της Olympic Air με αφετηρία τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα γενικότερα.

Πιο συγκεκριμένα, πριν λίγες ημέρες διαβάσαμε στη makthes.gr ότι:

"Η Olympic Air, αναφέρει σε ανακοίνωσή της, δεν θα πραγματοποιεί πτήσεις
εξωτερικού από τη Θεσσαλονίκη, αποκόπτοντας την πόλη, αλλά και τη Βόρεια Ελλάδα από σημαντικούς προορισμούς της Ευρώπης καθώς... η νέα εταιρεία υποχρεούται να εκτελεί μόνο το 65% των δρομολογίων της παλαιάς Ολυμπιακής ".

Η παραπάνω ανακοίνωση δημιούργησε μια σχετική συζήτηση στο Friendfeed αλλά η νέα εταιρεια που θα δημιουργηθεί τους επόμενους μήνες ελπίζουμε να εξυπηρετεί πλήρως τις ανάγκες του επιβατικού κοινού της Βόρειας Ελλάδας... Άλλωστε όπως επισήμανε και ο κ. Βγενόπουλος

«δεν είμαστε ιδιοκτήτες του ονόματος της Ολυμπιακής αλλά διαχειριστές. Το όνομα ανήκει στους Έλληνες».

Ακόμη, για να αναφέρουμε και κάτι σχετικό με τεχνολογία, όπως επισημαίνει ο Gkriniaris σε σχετικό του άρθρο, στις πτήσεις της Olympic Air επιτρέπεται πλέον η χρήση κινητών ή άλλων ηλεκτρονικών συσκευών με flight mode κατά τη διάρκεια της πτήσης με ενεργοποιημένη αυτή τη λειτουργία, με εξαίρεση την τροχοδρόμηση, την απογείωση και την προσγείωση...

Βέβαια, όπως μας ενημερώνει ο Chris Politidis στο Facebook οι πτήσεις της American Airlines και Air France έχουν WiFi και Δορυφορικό ίντερνετ με απόδοση έως και 54Mbps αλλά έστω και αυτή η κίνηση της Olympic Air είναι μια καλή αρχή... Δεν συμφωνείτε;

Σημείωση: Όπως μας πληροφορεί η Marylou η διαφημιστική εταιρεία η οποία δημιούργησε το τρίτο εκπληκτικό spot -και κατά πάσα πιθανότητα και τα δύο πρώτα- είναι η διαφημιστική Cream. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στοιχεία για την marketing campaign της Olympic Air στο DailyFrappe.com.

Read more »

Case Study | Zappos & Customer Care

Μπήκε ο Οκτώβρης, το καλοκαίρι σιγά σιγά αφήνει τη θέση του στο φθινόπωρο... και νομίζω πως έφτασε η στιγμή να ξεκινήσουμε και πάλι ένα νέο κύκλο αναρτήσεων σχετικών με τεχνολογία, κοινωνική δικτύωση και επιχειρηματικότητα...

Σήμερα, αποφάσισα να ανεβάσω στο scribd μια εργασία μου στα πλαίσια ενός μαθήματος στο τελευταίο εξάμηνο του τμήματος μου [Διοίκηση Τεχνολογίας, Πα.Μακ]... Ναι, όπως μπορείτε να καταλάβετε είμαι ήδη φοιτητής επί πτυχίω!... Παραθέτω παρακάτω τη παρουσίαση της εργασίας και στη συνέχεια το πλήρες κείμενο της εργασίας...

Μην αγχώνεστε και δυσανασχετείτε, δεν είναι περίπλοκη... είναι σύντομη και περιεκτική με αρκετές εικόνες και ενδιαφέροντα videos. Καλή ανάγνωση!

Zappos & Customer Care

View more presentations from chris zlatis.

Case Study Zappos.com

Read more »

Sand Art | Ιστορία στην άμμο...

Περίπου 13.000.000 άνθρωποι είδαν την Kseniya Simonova στο σόου "Ουκρανία έχεις ταλέντο" σε μια εξαιρετική επίδειξη της τέχνης της άμμου. Η 24χρονή Simonova, ζωγραφίζει πανέμορφες εικόνες με άμμο, απεικονίζοντας την ιστορία της πρώην σοβιετικής χώρας.

Τα βίντεό της στο Youtube έχουν συγκεντρώσει πάνω από 4.000.000 κλικ, αριθμός απίθανος για ένα κοινό που γνωρίζει λίγα για την ιστορία της Ουκρανίας. Η Ουκρανία έχασε πρίπου το 1/4 του πληθυσμού της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στο 20% των συνολικών θανάτων. Με τη βοήθεια της άμμου, τα πορτραίτα της Simonova δείχνουν τις ανθρώπινες απώλειες από τη γερμανική εισβολή του 1941.

Η σκηνή, στο άνοιγμά της, δείχνει ένα ζευγάρι να κάθεται σε ένα παγκάκι κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Ξαφνικά, εμφανίζονται πολεμικά αεροπλάνα και η ευτυχισμένη σκηνή αντικαθίσταται από θλιμμένα πρόσωπα. Στη συνέχεια, έρχεται ένα μωρό και η γυναίκα χαμογελά ξανά, αλλά ο όλεθρος του πολέμου τη μετατρέπει σε χήρα, πριν η εικόνα με τη σειρά της να πάρει τη μορφή του Αγνώστου Στρατιώτη της Ουκρανίας.

Η 24χρονη κέρδισε το πρώτο βραβείο του παιχνιδιού (80.000 λίρες) και επέστρεψε στην κανονική της ζωή στην Κριμαία. Έκπληξη αποτελεί πάντως το κίνητρό της για τη συμμετοχή στο παιχνίδι. "Δήλωσα συμμετοχή για να βοηθήσω ένα παιδί, το οποίο χρειαζόταν να υποβληθεί σε εγχείρηση. Δεν είχα σκοπό να κάνω όλη τη χώρα να κλάψει" είπε χαρακτηριστικά.

The clear metaphor is that life and all we dream and build is as ephemeral as sand being whisked across a tableau. [Freddy J.Nager]

Πηγή, Αρχικό άρθρο

Read more »

Θέατρο | «Τρωάδες» - Οδηγίες Προς Ναυτιλομένους!

Ξεκινάς να πας θέατρο- Τρωάδες συγκεκριμένα. Βάζεις τα μαύρα σου διότι πας και σε «κηδεία» όπως και να το κάνουμε, και όχι σε επιθεώρηση του Σεφερλή. Όσο και να μη θες να ασχοληθείς με το τι κυκλοφορεί γύρω σου είσαι και εσύ άνθρωπος, και δη γυναίκα και ξυπνάει ο Τάσος Ρούσσος μέσα σου…

Οδηγίες προς τις κυρίες:

• Το θέατρο δεν είναι μπουζούκια. Αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να θέλετε να επιδείξετε το καινούριο σας see-through μπλουζάκι αλλά πιστέψτε με, το Θέατρο Βράχων δεν είναι ο καταλληλότερος τόπος.
• Επειδή ακριβώς το θέατρο δεν είναι μπουζούκια, δε χρειάζεται να σουλατσάρετε πάνω κάτω με κάθε ευκαιρία για να κάνετε τη καθιερωμένη πασαρέλα. Υπάρχουν άλλα μέρη για νυφοπάζαρο. Στη τελική, σε μια παράσταση των «Τρωάδων» στη καλύτερη περίπτωση θα σας τη πέσει κάνας φοιτητής Καλών Τεχνών με ίνδαλμα τον Αγγελόπουλο. Και δε νομίζω να το θέλετε αυτό.
• Το κρατικό θέατρο και οι ηθοποιοί του –κατά κανόνα- δεν είναι τύπου Γεωργούλη / Παπακαλιάτη για να τους ζητάτε αυτόγραφα σα τις πιο τρελαμένες groupies…

Οδηγίες προς τους κυρίους:

• Το θέατρο δεν είναι φαστφουντάδικο, ούτε καν σινεμά. Εντάξει να πάρετε κάτι να πιείτε, αλλά τα νάτσος και τα ποπκορν είναι απλά γυφτιά.
• Καταλαβαίνω ότι μπορεί να έχετε απηυδήσει με τα παιδάκια σας σπίτι και να μη τα μαλώνετε παρά μόνο αν κρίνετε ότι ετοιμάζονται να καταστρέψουν το σύμπαν. Εμείς οι υπόλοιποι, άτεκνοι, όμως που δεν έχουμε την υπομονή/αναισθησία σας,

δεν είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε «χαριτωμένο» το μικρό Κωστάκη που την ώρα της παράστασης κάνει speed race με τη μικρή Κατερινούλα στις κερκίδες του
θεάτρου, καταλήγοντας να πέσει πάνω σε ανυποψίαστο θεατή (μαντέψτε σε ποιον έπεσε…τον Ηρώδη μου μέσα…)

• Οk, δέχομαι ότι φέρατε τη γκόμενα στο θέατρο οπότε πρέπει να το παίξετε κουλτούρα κι έτσι. Κατά συνέπεια, απαγγέλετε όλο το τελευταίο τεύχος του «Σινεμά». Εγώ όμως που κάθομαι μπροστά σας, και έχω διαβάσει ήδη το περιοδικό, δε φταίω σε τίποτα να σας ακούω να το παίζετε Γεωργουσόπουλος επί 1,5 ώρα…Φρίκη!
  
  

Στα της παράστασης τώρα, μου άρεσαν πολύ οι ερμηνείες και η σκηνοθεσία-αν και θα προτιμούσα να έλειπαν κάποιες μοντερνιές που σε βγάζουν από την ατμόσφαιρα της αρχαίας τραγωδίας. Το σκηνικό ήταν έξυπνο και εφευρετικά λιτό. Τα κουστούμια με χάλασαν λίγο- αυτός ο κήρυκας των Ελλήνων μου θύμισε τον Keanu Reeves στο Matrix! Παρακολουθώντας την εξέλιξη του έργου δε μπορούσα να μη κάνω την ακόλουθη σκέψη:

στη σκηνή όπου η Εκάβη, μητέρα του Πάρη, λογομαχεί με την Ελένη και τη κατηγορεί ότι ακολούθησε τον Πάρη στη Τροία γιατί την εντυπωσίασαν τα πλούτη του, τα οποία δεν απολάμβανε με το πρώτο της σύζυγο Μενέλαο, συνειδητοποιούσες πόσο διαχρονική είναι η αξία της πεθεράς! Ήταν σα να της έλεγε «μ’ένα βρακί σε πήραμε μωρή»! Αθάνατη ελληνίδα μάνα…

Αλλά αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση-παρόλο που δε με τιμά που θα το πω- είναι η μαγκιά της Ωραίας Ελένης! Αφού είχε φύγει νύχτα από το σπίτι της στη Σπάρτη για τη Τροία με τον Πάρη, παίρνοντας σημαντικό μέρος της περιουσίας του Μενέλαου μαζί της, δίνοντας αφορμή για το πόλεμο, και αφού προκάλεσε τόσο πόνο και καταστροφή, ερχόμενη αντιμέτωπη με το Μενέλαο, το πρώτο πράγμα που του λέει είναι ότι όλα είναι μια παρεξήγηση!?!

Κατηγορεί την Εκάβη, γιατί γέννησε τον Πάρη(!), τον Μενέλαο επειδή φιλοξένησε τον Πάρη, και φυσικά τη θεά Αφροδίτη που την έκανε να τον ερωτευτεί. Η ίδια θεωρεί ότι δε φταίει σε τίποτα και καπάκι αρχίζει να του κουνιέται (!) γιατί λέει της έλειψε!!! Βεβαίως τη θεωρώ πρότυπο, αν και προσωπικά θα έβαζα μερικές πινελιές ακόμα…

Οδηγίες προς την Ελένη (επιπλέον επιχειρήματα):

• «Δεν είναι αυτό που νομίζεις»
• «Είχαμε μαλώσει και νόμιζα ότι δε θα τα ξαναβρίσκαμε ποτέ…Από τον πολύ πόνο δεν ήξερα τι έκανα (κοινώς “we were on a break”)!»
• «Είχα μεθύσει και με εκμεταλλεύτηκε»
• «Εσένα σκεφτόμουν όλη την ώρα»

Καλά να περάσετε και θυμηθείτε: "Όχι γόβα, όχι σουβλάκια σε θέατρα και ακτές…".

Guest Post by Ntina

Read more »

Facebook | Μικρά μυστικά σε κοινή θέα...

Όταν πήγαινα στο νηπιαγωγείο, είχα μια φίλη, την Αρετή, στην οποία προφανώς οι γονείς της βιάστηκαν να στερήσουν τη σιγουριά των pampers με συνέπεια να μην αποφύγει το μοιραίο «ατύχημα»…Δε θυμάμαι πολλά γενικά από εκείνη την εποχή, γιατί δυστυχώς γενικότερα έχω μνήμη χρυσόψαρου, αλλά το συγκεκριμένο περιστατικό έχει χαραχθεί στη μνήμη μου, γιατί όλα τα παιδάκια γελάγαμε και δείχναμε την Αρετή, αδιαφορώντας για το ότι τη κάναμε να κλαίει.

Είναι γεγονός ότι τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά, αλλά αυτό που με εκπλήσσει ακόμα και σήμερα είναι το πόσο εύκολα κάναμε πέρα τη φίλη μας-ναι, κι εγώ υπήρξα μέρος του οργισμένου όχλου-, που στο κάτω-κάτω δεν είχε κάνει τίποτα κακό…Απλά της συνέβη δημόσια αυτό που σε όλα μας συνέβαινε μέσα στην ασφάλεια των τοίχων του σπιτιού μας.

Τότε βέβαια είχαμε τη δικαιολογία ότι είμαστε παιδιά. Το κακό είναι ότι τελικά σε κάποια επίπεδα δε μεγαλώνουμε ποτέ. Οι περισσότεροι έχουμε τη συναισθηματική ωριμότητα 10χρονου. Παίρνοντας ως αφορμή την γνωστή σχεδόν σε όλους στο facebook ιστορία της Tracy T., έρχομαι να αναρωτηθώ:

Τελικά είμαστε ακόμα αυτά τα μικρά τερατάκια που απομονώνουν ανθρώπους επειδή έχουν τραγικά ελαττώματα όπως ότι ψευδίζουν; ή ότι έχουν στραβά δόντια; ή έχουν παραπάνω κιλά; ή επειδή δεν έμαθαν ακόμα να πηγαίνουν στη τουαλέτα; Μάλλον ναι. Απλά σήμερα οι «λόγοι» μας συνήθως ταιριάζουν στην ενήλικη φυσιογνωμία μας.

Κάνουμε ακόμα «κύκλο» γύρω από κάποιον. Και γελάμε. Και δείχνουμε. Επειδή δε πέρασε στο πανεπιστήμιο όπως εμείς. Επειδή εμείς είχαμε τουλάχιστον 3 σχέσεις μέχρι τα 22 μας ενώ αυτός όχι. Επειδή μαθεύτηκε δημόσια –στη περίπτωση της Tracy- ότι κάνει..εμ…τη λέξη από s…(s-e-x)! Δε θα μιλήσω για τον υποκριτικό πουριτανισμό και τις ηθικοπλαστικές ανοησίες που ακολούθησαν στη κριτική που δέχτηκε η κοπέλα.

Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι τρέξαμε όλοι να τσεκάρουμε «την 40αρα που ευχαρίστησε δημόσια (καταλάθος) τον εραστή της για τη νύχτα που πέρασαν μαζί»…Και να τα πονηρά γελάκια και τα σχόλια τύπου “omg Tracy”, “the whole world knows you got laid”…Λες και είμαστε στο δημοτικό…

Που είναι το αξιοπερίεργο; Εντάξει έκανε sex, και; Εντάξει μπορεί και να
απάτησε τον σύντροφό της. Δηλαδή όλοι εμείς που χαζογελάμε –και αν δε το
συζητάγαμε διαδικτυακά αλλά από κοντά θα σκουντιόμασταν με νόημα- περιμένουμε μήπως να παντρευτούμε για να γευτούμε τις χαρές του sex;

Κάνουμε λες και δεν έχουμε ξανακούσει τη λέξη, λες και δεν έχουμε κάνει sex. Λες και είναι κάτι κακό, ντροπιαστικό, ή στη καλύτερη περίπτωση κάτι που πρέπει να μη συζητιέται έξω από τη κρεβατοκάμαρα, αλλιώς θα εξευτελιστούμε. Λες και είναι κοινό μυστικό, κάτι που όλοι το κάνουμε αλλά δε το συζητάμε ποτέ. Προσωπικά δε βρίσκω καμία διαφορά στην αντιμετώπιση της Tracy από την αντιμετώπιση της Αρετής.

Δε λέω ότι είναι ωραίο να γράφεις δημόσια τι κάνεις στο κρεβάτι σου, ούτε ότι όποιος το κάνει δε πάει γυρεύοντας για κακόβουλα σχόλια. Λέω ότι αν καταλάθος μαθευτεί ότι έκανες sex τη προηγούμενη νύχτα, δε χρειάζεται να γίνεις περίγελος. Λέω ότι πρέπει να το απενοχοποιήσουμε, και στη τελική λέω να κοιτάει ο καθένας τη δουλειά του.

Ίσως τελικά να είναι αδύνατο να μεγαλώσουμε εντελώς. Ίσως σε κάποια
πράγματα να είμαστε πάντα «ένα τσούρμο παιδιά που τρέχουν στην αυλή,
προσπαθώντας απεγνωσμένα να ταιριάξουν με το σύνολο» -όπως έχει ειπωθεί σε μία πολύ καλή σειρά.

Και ίσως για να ταιριάξουμε με το σύνολο να πρέπει να γίνουμε καραγκιοζάκια. Άλλωστε ήταν η Αρετή που αποκαλούσε το φίλο μας το Μίλτο «φυτό» σε όλο το γυμνάσιο. What a bitch...

Guest post by Ntina

[πηγή εικόνας]

Read more »

Fires 2009 | Στο ίδιο έργο θεατές...

Read more »

Σκέψεις - Χρόνος, υπερσύνολο ή υποσύνολο στιγμών;

Στίγμες... Όπως αυτη που μόλις πέρασε και έδωσε τη θέση της στην επόμενη... Χρόνος... Αφηρημένη και δυσνόητη έννοια... 24 ώρες... Με πολλά λεπτά και ακομη περισσότερα δευτερόλεπτα... τα οποία μπορούν να σε οδηγήσουν από το παράδεισο στη κόλαση χωρίς να προλάβεις να αντιληφθείς τι συνέβη...

Ένα φως, ένας ήχος και μετά σιωπή, μια σιωπή που σε τσακίζει... Χάνεις την αίσθηση του χρόνου... Οι στιγμές μοιάζουν σαν να διαρκούν μια αιωνιότητα... Θέλεις να τις ξεχάσεις, να τις βγάλεις από το μυαλό σου... Άδικος κόπος, είναι εκεί αποθηκευμένες με τόση μαεστρεία σε κάποιο νευρώνα του εγκεφάλου του ανώτερου θηλαστικού, που έχει τη τιμή να ονομάζεται άνθρωπος... Άνθρωπος, ζωντανό ον, με λογική, νοημοσύνη, συναισθήματα, σκέψεις, αναμνήσεις και όνειρα... Για το μέλλον τόσο το δικό του όσο και των δικών του ανθρώπων... Αλήθεια, ποιούς θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους;...

Έρχεται μια στιγμή, μια μονάδα χρόνου... να παγωσει το χρόνο... Όχι το δικό μας, το δικό της... Να κάνει το θαυμαστό και μυστήρια γοητευτικό ανθρώπινο εγκέφαλο να σταματήσει να μη λειτουργεί... Να τον κάνει και αυτό έρμαιο του χρόνου... Ο οποίος περνά πλέον χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να του δώσεις διαφορετική διάσταση από αυτή που έχει προδιαγράψει η ίδια η μοίρα... Δεν έχεις τη δυνατότητα να επέμβεις, να διαφοροποιήσεις τις στιγμές που έρχονται και φεύγουν... Χώρις να αφήνουν το αποτύπωμα τους χαραγμένο στη μνήμη... Γιατί οι νευρώνες αντιδρούν, δεν μεταφέρουν στον εγκέφαλο μυνήματα... Δεν μεταφέρουν πλέον ζωή...

Αλλά σταθείτε, ένα δάκρυ κυλάει από το ανέκφραστο πρόσωπο... Ένα δάκρυ που δείχνει ότι ακόμη και τώρα υπάρχει ζωή, συναίσθημα... Αλλά παρά τον εσωτερικό πόλεμο καρδιάς - εγκεφάλου νικητής βγαίνει ο χρόνος... Ο οποίος κάνει τη μάχη αυτή να φένεται χαμένη... Και όλους εμάς να περιμένουμε καρτερικά την έκβαση της... Ο χρόνος, μια έννοια που δεν την υπολογίζουμε... Και όμως υπολογίζει εκείνος... Υπολογίζει το σύνολο χώρις τα υποσύνολα... Και το σύνολο αυτο ευτυχώς ήταν μεγάλο... Γεμάτο εμπειρίες, αγάπη, δημιουργικότητα, δυσκολίες αλλά και μεγάλες χαρές... Χαρές που ελπίζω στο τελικό απολογισμό να είναι περισσότερες από τις λύπες, το πόνο και τις κακουχίες της ζωής... Άλλωστε στιγμές δεν είναι ο χρόνος;...

Ακόμη όμως και οι δύσκολες στιγμές έρχονται στη ζωή μας για κάποιο λόγο... Το λόγο αυτό δεν είμαι σε θέση να σας τον αιτιολογήσω... Ο καθένας με τα βιώματα του και το τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις στιγμές, κάνει το δικό του απολογισμό...

Χρόνια πολλά με υγεία...

Read more »