Υπομονή, η μόνη σωτήρια διέξοδος...

Υπομονή,πόσο δύσκολη είσαι, πόσο επώδυνη, μα πάντα η μόνη, η αναγκαστική, η σωτήρια διέξοδος. Όποιος έχει πονέσει, έχει πληγωθεί, έχει δοκιμαστεί, καταλαβαίνει τι συνεπάγεται αυτή η στάση ζωής. Πόση εγκαρτέρηση κρύβει, πόση ελπίδα, πόση ταπείνωση, πόσα δάκρυα και πόσες προσευχές.

Συχνά στη ζωή αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που ξεφεύγουν τα όριά μας. Άλλοτε, δεν ξέρουμε πώς να τις χειριστούμε, πώς να τις αντιμετωπίσουμε και άλλοτε βρισκόμαστε μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα, χωρίς καμιά δυνατότητα επεμβάσεως ή αλλαγής.Το ξάφνιασμα, τον πόνο, την άρνηση, την απογοήτευση διαδέχεται η παραδοχή, η συγκατάβαση και η υπομονή.

Η αγιαστική υπομονή, που 'ναι υπομονή χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς φωνές, χωρίς κλάματα, χωρίς διεκδικήσεις, χωρίς παράπονα.

Υπομονή, με την ελπίδα πως ο Θεός που κρατά στα χέρια Του τη ζωή μας, ο Θεός που δεν αφήνει να πέσει μια τρίχα της κεφαλής μας χωρίς να το γνωρίζει, επιτρέπει τη δοκιμασία, για να ωφεληθούμε πνευματικά.

Να δούμε πιο βαθιά μέσα μας, ν' αναθεωρήσουμε συμπεριφορές και στάσεις ζωής, να ωριμάσουμε, να ταπεινωθούμε και να κρεμαστούμε κυριολεκτικά από τον Σταυρό Του, αφού όλα γύρω τα ανθρώπινα μας πονούν και μας πληγώνουν...

...Αν ακολουθήσεις τη ζωή και τις προτροπές των Αγίων.

• Αν αξιωθείς εσωτερικά να ηρεμήσεις. Να ανέχεσαι τους άλλους. ("Αδικήθητι καί μήν αδικήσης").
• Να μην απορρίπτεις κανέναν.
• Να συγχωρείς όλους, να τους έχεις στην καρδιά σου. Να προσεύχεσαι με όλη σου τη δύναμη γι΄ αυτούς, άσχετα αν σε πληγώνουν.
• Να μην μπορείς να πληγώνεις, να είσαι ανίκανος για κάτι τέτοιο.
• Να ακολουθείς τον Κύριο στον Γολγοθά. Να είσαι πληγωμένος και να ξέρεις να υποφέρεις τον πόνο.
• Να σου είναι γνώριμος και αποδεκτός ως τόπος και τρόπος υπάρξεως ο σταυρός.

Τότε ο Κύριος θα έλθει οπωσδήποτε κάποτε, με τον τρόπο που Εκείνος γνωρίζει. Θα σε βρει, θα σου ακουμπήσει το κεφάλι το πονεμένο ("ήψατο του λεπρού"). Θα σου μιλήση. Θα μπη μέσα σου σαν φως, ανάπαυσι, παράδεισος. Θα Τον καταλάβης, θα Τον νοιώσης, θα ζης πια το πάθος και την ανάστασί Του. Θα βρίσκεσαι μέσα στην εικόνα της Αναστάσεως, της εις Άδου καθόδου. Η εικόνα αυτή θα εκφράζη τη ζωή σου. Ο Χριστός διαρκώς θα σε τραβά από το χέρι, θα σε φέρνη σε φως, ελευθερία, πορεία ατελεύτητη, που είναι Αυτός....

Μπορεί όμως και να περιμένεις χρόνια, να εξαντληθείς, να απογοητευθείς, να τελειώσεις, να εξαφανισθείς. Και τότε, πού δεν περιμένεις πια τίποτε -ούτε εσύ ούτε οι άλλοι- να έλθει ο ίδιος να σε αναστήσει, να σε πάρει μαζί Του σε πορεία καινή. Τότε καταλαβαίνεις γιατί καθυστέρησε για σένα· πως ήταν μαζί σου "εν ετέρα μορφή", και όταν δεν είχε έλθει, και Τον περίμενες.

• Αν δεν περνούσα εκείνη τη θλίψη, αν δεν έκανα εκείνη την υπομονή, αν δεν πέρναγε ο χρόνος που πέρασε· δεν θα μπορούσε να συμβεί η αλλοίωσις αύτη της δεξιάς του Υψίστου.


• Ευλογημένες δοκιμασίες! Άγιες εμπεμβάσεις χειρουργικές, επώδυνες, του ιατρού των ψυχών και των σωμάτων!
  

Πώς το όλον λειτουργεί! Πώς τίποτε δεν είναι άσχετο, ούτε πάει χαμένο! Πώς οι ευλογίες πάνε πιο βαθιά απ΄ ό,τι ελπίζομε! Πώς οι πίκρες, οι πόνοι και οι απορίες σαν βαθύ υνί οργώνουν της ψυχής μας το χωράφι! Πώς η φύσις της αναπαύσεως της ξένης και ουρανόθεν προερχομένης είναι ολωσδιόλου άλλη από εκείνη την ανάπαυση και ευχαρίστηση που μπορεί να μας προσφέρει μια επίγεια και πρόσκαιρη επιτυχία!

• Πώς μας διδάσκει την ταπείνωση, μας μαθαίνει την αγάπη, μας συμφιλιώνει με τους άλλους! Μας ισχυροποιεί, μας δυναμώνει, και ταυτόχρονα μας κάνει πιο αδύνατους, χωρίς αγκάθια ή προεξοχές, που μπορούν να πληγώσουν τους άλλους!

το διάβασα εδώ